Domniemanie samobójstwa może i nie jest prawdziwe, ale dla prokuratury najbardziej pragmatyczne, bo zwalnia od konieczności uciążliwego poszukiwania zabójcy.
1. Zdziwił mnie komunikat prokuratury o tym, że śledztwo w sprawie śmierci generała Petelickiego prowadzone jest pod kątem przestepstwa z art. 151 kk, to jest namowy bądź pomocy do samobójstwa i że to jest ponoć w prokuraturze standardowa procedura. Ciekawe mają standardy w tej prokuraturze. Znaleziony został trup z przestrzeloną głową, a prokuratura w pierwszej kolejności zakłada samobójstwo, bo taki zapanował standard.
2. No to ja już przestaję sie dziwić, że za samobójczynię uznana została na przykład młoda kobieta ze Skierniewic, która według prokuratury otruła sie cjankiem, potem z trucizną w brzuchu tłukła się po mieszkaniu i nabiła sobie siedemnascie sińców, a następnie wysprzątała mieszkanie, położyła się i umarła. Tej wersji nie zakłócił nawet fakt, że mąż samobójczyni kilka dni przed śmiercią ubezpieczył ją na życie, a po śmierci niezwłocznie zgłosił się po sowite odszkodowanie. Priokuratura jest jednak tak przywiązana do teorii samobójstawa, że jeśli nawet fakty nie pasują do tej teorii, to tym gorzej dla faktów.
3. Tak sobie myśl głośno, że gdy leży trup, to prokuratura najpierw powinna rzetelnie sprawdzić, czy ktoś go nie zabił. I dopiero wykluczenie zabójstwa upoważnia do snucia przypuszczeń, że denat zabił się sam. A tu kolejny raz mamy procedurę odwrotną, czyli z góry założoną wersję samobójstwa. Ale może i jest w tym pewna logika. Denat zazwyczaj wersji samobójstwa sie nie sprzeciwia, więc winę łatwiej mu udowodnić niż jakiemuś nieznanemu zabójcy, którego szukaj niczym wiatru w polu. Wersja samobójstwa nawet jeśli nie jest prawdziwa, to z pewnością najbardziej pragmatyczna, uwalnia bowiem prokuraturę od konieczności uciążliwego poszukiwania zabójcy
Inne tematy w dziale Polityka
