Coraz częściej na polach bitew żołnierza zastępują maszyny, roboty. A obsługujący go człowiek siedzi sobie spokojnie wiele, wiele kilometrów stąd. Wykonuje swoją pracę od tej do tej godziny, i jakby nigdy nic, a potem wraca do domu.
Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że np. w Afganistanie na jednego zabitego terrorystę przez bezzałogowe samoloty śmierć ponosi kilkudziesięciu niewinnych cywili.
To zjawisko określono mianem ,, syndrom Playstation’’ – operator zdalnie sterowanego uzbrojenia, często odruchowo i bezmyślnie naciska spust, a cele na ekranie traktuje jakby odhumanizowanie, jakby to byli przeciwnicy w grze video.
Żeby tego było mało, chociażby Irańczycy nauczyli się już wręcz przejmować zdalnie kontrolę na takimi bezzałogowcami, albo przynajmniej znacznie zakłócać komunikację z centrum dowodzenia.
Czyżby zatem za sprawą tych urządzeń rewidowała się sztuka wojenna, kodeks postępowania na froncie? Rozmywała się odpowiedzialność za życie i zdrowie osób postronnych, nie związanych z nieprzyjacielem, a moralność walczących znacznie się zminimalizowała ? Bo obiekt na celowniku w zasadzie mnie nie dotyczy? Nie mam z nim nawet ,, prawdziwego’’ kontaktu wzrokowego, więc to tylko kolejna rzecz na liście do unicestwienia? Element pracy?
Interesuję się rozmaitą tematyką, jestem zafascynowany światem, jego bogactwem i różnorodnością
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Technologie
