Przemysł gier wideo usilnie dąży do zapewnienia użytkownikowi jak największych doznań zmysłowych. Chce, abyśmy w pełni pochłonęli się w wirtualnym świecie. Moim zdaniem ostatecznym stadium tegoż środowiska będzie stworzenie uniwersum znanego z filmu ‘’Matrix’’, słowem – całkowite się w nim pochłonięcie.
Taki system będzie stanowić nowy, lepszy świat, gdzie nasze doznania i zmysły w pełni zintegrują się i pochłoną z cyber otoczeniem. Jedynie co nas ograniczy, to zasoby naszej fantazji. Nie będą istnieć granice, z racji tego, że będzie to jedynie fikcja doprowadzona do perfekcji.
Tu się pojawia pewien problem – czy z tej wirtualnej utopii będziemy chcieli wrócić do tego złego, rzeczywistego świata. Bo skoro słodkie kłamstwo jest takie urzekające, to na co komu ta gorzka prawda? A może cyfrowy raj to naturalna, dalsza ewolucja gatunku ludzkiego w dążeniu do zapanowania nad otaczającym środowiskiem naturalnym? I podświadomie dążymy do takiej utopii? Z jednej strony bronimy się przed nią, a zarazem ona zbyt kusi, żeby z niej zrezygnować?
