Holokaust, a Oskary

Jeszcze dwa lata temu jedna z najwybitniejszych aktorek naszych czasów, Brytyjka Kate Winslet pozostawała bez chociażby jednej nagrody Akademii. Stan ten zmienił się jednak po premierze „Lektora” Stephena Daldry’ego, w którym w sposób niesłychany zagrała strażniczkę obozu koncentracyjnego Hannę Schmitz. Winslet nie jest jedynym przykładem filmowca, który musiał bardzo długo czekać na Oskara, a dla którego remedium na pozostawanie bez nagrody stało się zagranie w filmie, którego bliższym lub dalszym tematem były czasy Holokaustu na Żydach z okresu drugiej wojny światowej. W perspektywie potencjalnych szans na pierwszą dla Agnieszki Holland nagrodę Akademii za jej film „W ciemności” warto byłoby się przyjrzeć kilku podobnym przypadkom, które przeszły podobną drogę co Winslet, filmowców nierzadko o nawet wyższej klasie niż niezaprzeczalnie wielka Brytyjska aktorka.

Najbliższym naszemu sercu przykładem będzie zapewne osoba bodaj najlepszego aktualnie polskiego reżysera Romana Polańskiego. Polański, którego bogata kariera zaczęła się jeszcze w czasach odwilży postalinowskiej, zaczął tworzyć filmy w Hollywood na przełomie lat 60-tych i 70-tych. Nie od razu udało mu się tam osiągnąć wielki sukces, jednak jak już do niego doszedł to zapisał się w historii kina złotymi zgłoskami. Najpierw była nominacja za chyba najbardziej szokujący film tamtych czasów „Dziecko Rosemary”. Po jakimś czasie przyszedł jeszcze większy sukces w postaci uznawanego przez wielu za najlepszy film noir w historii „Chinatown”. Następnie było jeszcze „Tess” oraz kilka pomniejszych obrazów. Jednak pierwszego i jedynego jak dotąd Oskara dostał Polański dopiero „Pianistę”. Historię Władysława Szpilmana z wybitną, również nagrodzoną kreacją Adriena Brody’ego Polański wyreżyserował ze znaną sobie brawurą i precyzją. Nie było w tym filmie chyba jednej niepotrzebnej sceny, była za to głębia dramaturgiczna, wszechogarniające napięcie i wprost mistrzowsko wykreowany, kompletnie realistyczny obraz wydarzeń z życia słynnego pianisty. Niesłychany, według mnie najlepszy film o czasach Holokaustu przełomu wieków.

Maciej Stasierski, całość na kalejdoskop.wroclaw.pl.