Po Euro. Co z tym Euro?

 Ostatni gwizdek sędziego Pedro Proency zakończył pierwszą w historii naszego kraju wielką imprezę sportową. O EURO 2012 będzie pisało teraz zapewne wielu, więc dlaczego nie ja? A można o tym turnieju, przynajmniej z mojego punktu widzenia, pisać naprawdę w wielu superlatywach. Przynajmniej jeśli zapomni się o nieudanym występie polskiej reprezentacji, która obok Irlandii, Holandii i niestety drugiego gospodarza Ukrainy należała do najgorszych reprezentacji całego turnieju. Nie warto jednak zaczynać od negatywów…

Wśród wielu bohaterów mistrzostw można wymienić kilku w szczególności. Pierwszym są rzecz jasna udanie broniący tytułu Hiszpanie. Mówię to przyznam bez większej satysfakcji, gdyż styl gry a la Barcelona bez Leo Messiego nie należy do moich ulubionych, a tym bardziej działał mi na nerwy, gdy reprezentacja Vicente Del Bosque (który swoją drogą jest chyba najmniej odpowiednim człowiekiem na tym stanowisku) grała przez cały turniej football nudny, męczący nie tylko przeciwnika. Dopiero w finale udało jej się rozwinąć skrzydła w pełni. Przeciwko Włochom pełnię swoich możliwości pokazali wreszcie Andres Iniesta, David Silva czy grający okropny turniej Xavi Hernandez. Największym wygranym wśród Hiszpanów jest jednak bohater drugiego planu Jordi Alba, jedyny poza Silvą, piłkarz spoza tandemu Barcelona-Real w pierwszej jedenastce. Alba, dotychczas piłkarz Valencii, pokazał profesorską grę w obronie, włączając się często w grę ofensywną. Przegranym wśród Hiszpanów pozostaje z kolei wspomniany wyżej Del Bosque, który nie potrafiłby wydaje się stworzyć reprezentacji bez wielkich wpływów Jose Mourinho i Josepa Guardioli. Co ciekawe widzą to chyba wszyscy poza federacją hiszpańską, która przedłużyła kontrakt z byłym szkoleniowcem Realu Madryt. Cóż…ich wybór…już podczas mistrzostw świata było widać, że Del Bosque nie jest Luisem Aragonesem, który potrafił połączyć taktykę z pięknym stylem gry. Przez większość turniej zabrakło tego drugiego.