Edykejszyn in Połland

Temat systemu edukacji w naszym kraju jest ciągle świeży i powraca przy wielu okazjach. Więle osób uważa, że jest on nieudolny, mało postępowy – podstawówki nie przygotowują ucznia do realiów gimnazjalnych, gimnazja to zbiór dzieciaków, które jeszcze nie dorosłe, ale nabuzowane hormonami za wszelką cenę starają się nimi być przy tym pełne buntu i nienawiści do dorosłych , licea zaś cały swój program nauczania podporządkowują maturze, która jak wiemy wszyscy doskonale, co roku jest modyfikowana, „ulepszana” i nie wymagająca od ucznia logicznego myślenia – klucz, aby łatwiej było ocenić pracę mas, bez indywidualnego podejścia do pracy.

Wszystko to ukazuje w jakiś sposób, że jednostka jaką kiedyś był uczeń obecnie jest masą – wyniki z matur, zdawalność staje się statystyką potrzebną przy naborze nowych rekrutów do szkół ponadgimnazjalych. Wiadomym faktem jest to, że obecnie licea konkurują ze sobą o każdego z nich, gdyż jesteśmy obecnie w stanie niżu demograficznego – tworzy się różnego rodzaju profile jak np. medialno-dziennikarski, lingwistyczno-prawny, medyczny. Wszystko bardzo pięknie brzmi, ale w rzeczywistości na nazwie się kończy.

W teorii ostatnim okresem edukacji w Polsce są studia. W tym momencie można powiedzieć o podobnej sytuacji w stosunku do szkół średnich – miejsca są, brak chętnych. Dostać się na upragnioną uczelnię obecnie jest bardzo łatwo. Lecz, kiedy to nastąpi zaczynają się schody. Mało wymagająca podstawówka, gimnazjum, liceum nagle przeradza się w zły Uniwersytet, w którym trzeba czasem coś poczytać, czegoś się nauczyć – w tym momencie nie ma mowy o karcie przetargowej dla studenta – albo weźmie sprawy w swoje ręce i zachowa „trzeźwy” umysł, albo odpadnie na pierwszym roku – statystyki przesiewu na politechnikach są przerażające. Ale, no i znowu mamy ale…nawet jeśli się utrzyma to system jest tak skonfigurowany, że więcej w nim teorii, nauki na pamięć niż praktyki.

Więcej znajdziecie tutaj