Wieczne powroty

"Synu: myśl skupia, życie rozdrabnia (Czy rzeczywiście? Bywa przecież tak, że życie skupia, a myśl rozdrabnia)

(…) Uczucia wpływają na pojęcia, ale pojęcia wywołują też uczucia -
tak ustala się wewnętrzna treść człowieka.
(…)
Niech się ciebie nie czepiają żadne kasty, żadne uprzedzenia, żadne drobne egoizmy.
Na to co jest i będzie jeszcze długo patrz jako na przejściowe.”

Stanisław Witkiewicz w liście do syna.

Rozum teoretyczny jest skrępowany zjawiskami, na których opiera rozumowanie i poza które nie może wykroczyć, rozum praktyczny zaś nie jest skrępowany i przez to łatwiej dosięga absolutu. Prawdy metafizyczne poznaje nie rozum teoretyczny ale rozum praktyczny, wedle postulatów woli i działania. Rozum praktyczny, nie ulegający sugestii zjawisk, ma pierwszeństwo.

(z Kanta via Tatarkiewicz)

I dalej: Upodobanie estetyczne jest niezależne od realnego istnienia podobającego się przedmiotu, podoba się samo jego wyobrażenie. Tu oddziela się postawa estetyczna od postawy moralnej, dla tej drugiej bardzo ważne jest, aby dobro było realizowane a nie pozostawało w sferze wyobrażeń.

Czymże są nasze uczucia jeśli nie tym co w nie myślą wkładamy. A może zgoła: przeżywać to marzyć?

Nietzsche

Barba non facit philosophum - broda mędrcem nie czyni.

Zdjęcie pochodzi ze strony handsomemen.pl i artykułu o brodach

Kolejny raz na Turbaczu.

Pierwszy raz – ha, pewnie w wieku lat ok. dziesięciu. Mgła – nie wie prawica co czyni lewica – dosłownie – i na wyciągnięcie reki. Ostatni raz – rok temu. I teraz.

przez Jaworzyne Kamienicką

i Polanę Długą, obrzydliwie łatwe wejście od Ochotnicy.

Fajnie jest!

Podziękowania (zaoczne) dla Pvek'a i NNK-a.

Choć jednak BRAK..

Tu zakończę tę taśmę. Pudełko – (pauza) – trzy, szpula – (pauza) – pięć.

(Pauza). Chyba minęły już moje najlepsze lata. Gdy istniała jeszcze szansa na szczęście.

Ale nie chciałbym, żeby wróciły. Teraz, gdy mam w sobie ten ogień, już nie.

Nie, nie chciałbym, żeby wróciły.

Krapp nieruchomo patrzy przed siebie. Szpule dalej obracają się w ciszy.

Tak kończy się monodram „Ostatnia taśma Krappa” Samuela Becketta.

Miło czasem wspólnie pooglądać filmy.

Lawirujemy, bywa, by przedstawić to co dla nas wygodne jako dobre dla innych.

Na filmie – bywa częściej– rezygnujemy z kogoś najważniejszego, bo wiemy, że tak, z pewnością, będzie dla Niej lepiej.

Niemoralna propozycja (1993) reż. Adrian Lyne

Knujemy, bywa, intrygi, bo kontrolowanie cudzych uczuć bywa rozkoszne, jak każda kontrola.

Niebezpieczne związki (1988) reż. Stephen Frears

Nie jesteśmy doskonali, doskonałe są płatki śniegu.

Wpływ księżyca (1987), reż. Norman Jewison.

Albo Ikosińscy.

Czasem cały czas w biegu, pulsie muzyki, reisefiber, by ciągle się zakochiwać zamiast kochać, bywa.

Sansa (2003), reż. Siegfried

Czasem za dużo się myśli.

„Pi”, reż. Darren Aronofsky (1998)

Ale to do wybaczenia, gdy patrzy się w słońce.

„Kto wiecznie dążąc się trudzi, tego możemy wybawić” Faust, Goethe.

Tak naprawdę ważne jest, co się dzieje w twojej głowie.

Także u Nietzschego pojawiła się idea wiecznego powrotu.

Co jakiś czas świat pali święty (?) ogień i wszystko, literalnie, powtarza się od początku. Teoria, o której Einstein ponoć powiedział, że nie podobna jej potwierdzić, choć też nie można jej obalić (tak jakby tego nie mógłby stwierdzić każdy jako tako rozgarnięty człowiek).

K-PAX też był nienormalny (?).

Pochodził z innej planety.