List pisany w Obłoki

Dziękuję, że płyniesz obok

 jasny Obłoku.

Dzięki za ofiarowane złudzenia

pewnej niemądrej, niemłodej nastolatce.

To one odjęły jejbagaż lat,

że poczuła się lekka i rześka

i bardziej wartościowa,

ponętna i grzechu warta

jak ty...

 

 

 Dziękuję, że ożywiłeś

jej serce ze spiżu

choć nie byłeś zadowolony

z tej metamorfozy.

Wolałeś by tylko jej dusza śpiewała

a serce dalej kamienne było.

 

Dziękuję, że płyniesz obok

jak woda w górskim strumieniu

tak czysty i krystaliczny condis

lub rzadka perła

- tylko dlaczego jesteś tak przeraźliwie zimny...?

Dlaczego?

 

Gdy płynąc szemrzesz lub grzmisz

piętrząc swe wody na skałach

pieszcząc je w swoich objęciach

- jesteś okrutny.

Lecz kiedy łagodniejesz w dolinach

bywasz prawdziwy - znów jesteś sobą.

 

Dziękuję, że jesteś

w promieniach zachodzącego Słońca.

Dziękuję, że dajesz nadzieję

odchodzącym, których czyste intencje

pochowały się w mrokach czasu.

Bo cóż mogłoby się jeszcze zdarzyć

w ciemnościach, po zachodzie słońca?

 

Dziękuję, że jesteś, jasny Obłoku,

 że towarzyszyłeś mi wiernie

od początku ciemności

- trzymaj mnie za rękę, Przyjacielu...

boję się, że znów się zgubię,

w ciemnościach...