CZESLAW NIEMEN. Jutro, 17 stycznia 2022 mija 18 lat od śmierci Niemena. Wychowałem sie na muzyce Niemena. Do dziś znaczy bardzo wiele dla mnie. Jego teksty i muzyka będą zawsze mi towarzyszyć. Dzisiaj jestem także Kanadyjczykiem, ale tacy artyści jak Niemen uświadamiają mi moje polskie korzenie i te 20 lat, które zostawiłem w Polsce. To były piękne lata. Jestem crazy man i moim życzeniem jest na mojej uroczystości pogrzebowej odegranie utworu Niemena " Dziwny jest ten świat". Gdy słucham "Dziwny jest ten świat" to mnie ciarki przechodzą, gdyż jest wciąż aktualny, a pierwszy raz był śpiewany w maju 1967 roku.
Czesław Niemen
16.02.1939—17.01.2004
Wokalista, kompozytor, multiinstrumentalista i autor tekstów. Urodził się 16 lutego 1939 roku w Starych Wasiliszkach koło Nowogródka, zmarł 17 stycznia 2004 roku w Warszawie.
W 1962 roku, po otrzymaniu nagrody na Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie, wyruszył na pierwsze polskie tournée z zespołem Czerwono-Czarni. Jesienią tego samego roku zaczął używać pseudonimu scenicznego Niemen, który później oficjalnie zmienił.
Pod koniec 1962 roku Niemen związał się na blisko 3 lata z popularnym zespołem Niebiesko-Czarni. Zespół intensywnie koncertował w Polsce, a także na Węgrzech, w Jugosławii i we Francji, a w grudniu 1963 roku w słynnej sali koncertowej Olympia w Paryżu. W styczniu 1964 roku otwierał w Warszawie koncert Marleny Dietrich. Dietrich wkrótce nagrała własną wersję piosenki Niemena Czy mnie jeszcze pamiętasz? / Do you still remember me?, zatytułowaną Mutter, Hast du Mir Vergeben? / Matko, czy wybaczyłaś mi?
Po rozstaniu z Niebiesko-Czarnymi Niemen współpracował z zespołem Akwarele. Po ich pierwszym tournée, w kwietniu 1967 roku nagrał utwory na płytę Dziwny jest ten świat. Utwór tytułowy został nagrodzony na Festiwalu Muzycznym w Opolu i stał się jednym z największych przebojów polskiej muzyki rozrywkowej lat 60.
Strange is This World i This is a Man's World Jamesa Browna wydają się mieć ze sobą coś wspólnego. Czy James Brown zainspirował Beat Generation w Polsce?
Po trasach koncertowych w Polsce, Niemczech i Francji, Niemen i Akwarele nagrali kolejny album - Sukces. Piosenki i koncerty promujące płytę zostały zarejestrowane w krótkim filmie Marka Piwowskiego. Zespół rozpadł się po nagraniu płyty Czy mnie jeszcze pamiętasz?, zawierającej nowe wersje wczesnych kompozycji Niemena.
Po intensywnych trasach koncertowych w Polsce i we Włoszech, jesienią 1969 roku Niemen skompletował nowy zespół. Na płycie Niemen Enigmatic znalazły się cztery rozbudowane kompozycje, w których Niemen porusza się od rocka progresywnego i psychodelicznego po jazz i awangardę. Nowatorskie ujęcia wierszy polskich pisarzy w warstwie lirycznej oraz sesje nagraniowe z udziałem Zbigniewa Namysłowskiego i Michała Urbaniaka, uznanych muzyków jazzowych. Mistrzowska mieszanka złożonej liryki i nowatorskich kompozycji sprawiła, że Niemen Enigmatic jest jednym z najbardziej progresywnych i inspirujących polskich albumów rock'n'rollowych wszech czasów.
Kolejnym wydawnictwem Niemena był wydany w styczniu 1971 roku dwupłytowy album zatytułowany po prostu Niemen, będący próbą zamknięcia jazzowo-rockowych eksperymentów w krótszych piosenkach i adaptacją poezji oraz autorskich tekstów Wojciecha Młynarskiego.
Zespół Niemen powstał jesienią 1971 roku z basistą Helmutem Nadolskim i muzykami z progresywnej grupy SBB. Zespół nagrał dwie częściowo improwizowane płyty na przełomie rocka eksperymentalnego i fusion, Niemen Vol. 1 i Niemen Vol. 2, wydane przez polską wytwórnię Muza w 1973 roku. W tym samym okresie Czesław Niemen (z Andrzejem Kurylewiczem i Wandą Warską) nagrał płytę z krótkimi utworami eksperymentalnymi, skomponowanymi głównie dla telewizji i teatru.
W Monachium zespół Niemen nagrał również dwie płyty studyjne: Dziwny jest ten świat i Oda do Wenus przeznaczone na rynek zachodni, które promowane były serią tras koncertowych po Europie. Mimo przychylnych recenzji, żaden z albumów nie okazał się przełomem w popularności. Podobny los spotkał solowe albumy Russische Lieder i Mourner's Rhapsody, ten ostatni nagrany z muzykami sesyjnymi w Nowym Jorku. Jesienią 1973 roku rozpadł się zespół Niemen.
W 1974 roku Niemen przyjął do studia nowy zespół - Niemen Aerolit. Niespełna rok później ukazał się album wypełniony bogatym brzmieniem organów Hammonda, mellotronu i syntezatorów Mooga. Zespół rozpadł się z powodu śmierci perkusisty Piotra Dziemskiego w marcu 1975 roku.
W 1975 roku Czesław Niemen wydał płytę Katharsis, którą nagrał całkowicie samodzielnie, grając na wszystkich instrumentach, z dużym udziałem elektroniki. Następnie ukazał się potrójny album Idee Fixe, nagrany podczas niezliczonych sesji z muzykami Aerolitu i ponownie ze Zbigniewem Namysłowskim. Lata 1976-80 Niemen spędził głównie w trasach koncertowych, od ZSRR po USA, od Bombay Jazz Festival po Festiwal Młodzieży w Hawanie. W styczniu 1980 roku promował na targach MIDEM w Cannes swoją kompilacyjną płytę Postscriptum.
W latach 80. Niemen zagrał kilka koncertów z różnymi muzykami towarzyszącymi oraz solo. Po wznowieniach swoich klasycznych albumów wydał w końcu przygotowywaną przez lata solową płytę Terra Deflorata, wypełnioną eksperymentalną muzyką elektroniczną, ilustrującą jego oryginalne teksty.
W 1995 roku ukazała się pierwsza autoryzowana przez artystę kompilacja Sen o Warszawie, a następnie wznowienia poprzednich albumów na CD. W 1999 roku w plebiscycie czytelników tygodnika "Polityka" Niemen został uznany za polskiego artystę ponadczasowego.
Ostatnia płyta z autorskim materiałem spodchmurykapelusza, będąca kontynuacją eksperymentów z elektroniką, ukazała się jesienią 2001 roku. W tym czasie artysta zdawał się być już bardziej zainteresowany malarstwem i grafiką komputerową niż muzyką.
Ostatnie lata życia Czesław Niemen spędził walcząc z chorobą nowotworową. Zmarł 17 stycznia 2004 roku. Urna z jego prochami została pochowana na warszawskich Powązkach 30 stycznia podczas uroczystości, w której wzięło udział kilka tysięcy fanów oraz liczne grono przyjaciół z branży muzycznej.
