Metafory ze snu - Część XIX

METAFORY ZE SNU - część dziewiętnasta

Dział: Kultura Temat: Literatura


Aforyzmy Zygmunta Jana Prusińskiego

* * *

Bądź jaśniejsza -
odbieraj słowa rzeczywiste z uczuć drzew
i z tej ścieżki po której idę do ciebie.

* * *

Mocując się z życiem
chcę zostawić
w miejscach specjalnie ukrytych
wiersze z białego snu.

* * *

Okoliczności sprzyjają
kędy zauważalna jest czułość
choćby kobietę napotkaną
w jarzębinach.

* * *

Ubrana była w czerni
blisko pięć lat jest wdową
przykuta jakby wspomnieniami -
podobno jej mąż Staszek był
dobrym człowiekiem.

* * *

Mógłbym zaśpiewać hymn o miłości
co się zaczyna i gdzieś się kończy
jak w moich książkach jest aprobatą.

* * *

Te wargi soczyste na górze i na dole
gdybym miał wybierać to trudna decyzja -
na pewno brzmią akcenty szczególne
że usta i łono to jakby zgrane dwie gałązki.

* * *

Jesteś mi dłużna miłości i ja dłużnym
szczebioce nad nami nutka wabiąca
trzmiel hartuje skrzydła by jabłoń odwiedzić
i my do niej się wybierzemy poznać wiosną.

* * *

Powinnaś być dumna z Wojownika
jego hart przyjmować w głębi zanurzenia -
oswajam poszczególne smaki wędrowania
nasza Czantoria czeka wkrótce się objawi.

* * *

- Otwórz oczy spadnie jedna gwiazda
a blask jej w oknie zostanie do rana.

* * *

Wzrastanie
jestem pokrzepiony
w czynie łączenia uczuć
i nie pod element błękitu
i nie o zachodzie czy wschodzie.

* * *

Zawsze pamiętam
o dotyku niespodzianie
jakbym był przestępcą
złodziejem twego ciała.

* * *

Będziemy Margot częściej tam chodzić
i odbierać ten intymny na łąkach świat.

* * *

Z ptakami budzę się jam powtarzalny
snuję wedle woli by ucałować
zadbane twe stopy i kolana i uda
podbrzusze także bo to mój ołtarzyk!

* * *

W paragrafach przyjemności
tego daru co mi nie skąpisz
zobowiązany w liryce
postępuję tę szczelinkę całować
i hymny barwne rozpisać
w erotykach - w wybranych kolorach.

* * *

I o wschodzie i o zachodzie słońca
poluję na ciebie ukryty pod kołdrą
by sprawiać ci przyjemności Panno M.
- Przytul mnie dosadną cichą puentą!

* * *

Wokół jednego dobra
co miłością można nazwać
kompletuję wspólne fotografie
znad morza w usteckich stronach.

* * *

Czuję się tu dobrze - małe miasto
ma swoisty urok - nawet ptaki
poznają mnie po sąsiedzku.

* * *

Bliski jest mi też zachód słońca -
obchodzę się do niego z szacunkiem.
Jednak nie mogę odżałować królewskiego dębu
widzianego przez tyle lat z mojego okna.

* * *

Ta żałoba trwa od 23 kwietnia -
podobno miał 220 lat i nikt się nie przejmuje
że zła ludzka ręka dokonała tej zbrodni.

* * *

Ani władza Ustki ni urząd ochrony przyrody -
ot zwykła rzecz - najpierw zatruwanie
chemikaliami a potem wycięcie korzeni...
Nie było policji ni prokuratury
- już o dębie miasto zapomniało
ludzie zajęci swoimi sprawami.

* * *

A ja zapaliłem świeczkę w oknie...
- Kończę ten wiersz
wokół jednego dobra
co miłością nazwać można.

* * *

Rozsądnie by było przeżyć
ciemność nad rzeką miłości,
i w niej poszukać twoich rąk
złagodzić obyczaje pod wierzbą.

____________________________________________________________

Zobacz galerię zdjęć: