W ramionach księżyca - Część I

W RAMIONACH KSIĘŻYCA - część pierwsza

Zygmunt Jan Prusiński


TŁO ZWYKŁYCH SPRAW

Mokro dzisiaj w Ustce
rano zacząłem od zbicia kubka do kawy
znak jakiś pozytywny w poniedziałek -
więc i ty zbij solidarnie drugi kubek

wzmocnimy to szczęście w miłości.

Chcę cię powiadomić
że pająk Michał wymknął się z siedziby
do której dostarczałem muchy -
przyzwyczaiłem się do niego

tak zwyczajnie jak poznawanie wiatru.

Za dwa dni urodziny Amelii
jest ode mnie daleko zatem napiszę wiersz
(20 września skończy 45 lat) -
jak ten czas leci czy chcesz czy nie chcesz

dała mi w prezencie trzech wnuków.


A co z nami księżycowa dziewczyno
dbam o twoje czułe miejsca
według codziennych zapisów -

ósmą książkę rozpoczynam dzisiaj

- iskrzysz oczami do mnie jak kocica.



18.9.2017 - Ustka
Poniedziałek 19:07




JEST DZIEWCZYNA NA ŁĄKACH

Powoli układam poranek po obejrzeniu filmu
"Pierścionek z orłem w koronie" o trzeciej rano
z fragmentem sceny przy barze ze Zbigniewem
Cybulskim w filmie "Popiół i diament".

Jest wtorek - na razie bez pieśni
choć błądzę co dalej po tym zapisie. -

Jest dziewczyna na łąkach
czeka na wiersz
i co dalej - ma być wstydliwie
jakbym dopiero pisał pierwszy raz...

- Cicha jak struna skrzypiec
gram w tobie narodziny słowa.


Margot ze znanego miasta
idę ponownie roztańczyć mgły - rozpoznawać
wciąż twoje ciało
ciągle mi mało i mało...


Stałem się dla ciebie myśliwym
wykradam w tobie dobro kobiety
że jesteś pierwszą i ostatnią gwiazdą!


19.9.2017 - Ustka
Wtorek 10:51




WYSOKO I CZASEM NIŻEJ

Zbliżają się moje urodziny w ostatni
dzień września
nie musi być nic innego tylko ty obecna
kwiaty jesienne przyniesiesz
ułożysz kilka słów
spojrzysz w moje oczy i życzenia
przekażesz czule.

Nastanie czas na bal w lesie
wypicia wina pod wybranym drzewem
rozłożysty wkoło oddech jesieni
i taki śpiewny w grze wolnych skrzypiec
na tle słońca w różowym odcieniu
będzie ci do twarzy...


Zakołyszesz ostatnim kaczeńcem
a złota rybka w darze przyjaźni
przepowie ci miłość ze mną

- w dzień moich urodzin.


24.9.2017 - Ustka
Niedziela 16:59





69

Wiesz sama jaki jestem czuły
zbieram lotne obrazki z każdego dnia.

A kiedy tworzę wiersz
wkomponowuję w ulubionych
kolorach - i ty tam jesteś
ubrana codziennie w sukienkę.

Wiem że piątek będzie okrasą
twego przybycia - wszak
urodziny moje (30 Września)
osłodzę ci ten dzień nazajutrz
a wieczór w metaforach zasieję...


Panno M. zbieram liście klonu
i w moich książkach składam
nazbierałem ich 69 - tyle co
moich lat upłynęło...


28.9.2017 - Ustka
Czwartek 21:08




WNIOSKUJĘ NIE TYLKO ZAKLĘCIA

Popatrz jak to życie się kołysze
dramaty gonią dramaty - niedawno
pogrzeb przyjaciela w Otwocku
Andrzej teraz ma poetycki spokój!

Popatrz Margot co stało się
po moich urodzinach w niedzielę
grypowe zaklęcia z dodatkami
lekarstw - kichania - smarkania

dobrze że wiersz "69" napisałem
ten tytuł to twój pomysł...


Wnioskuję podobieństwa dźwięków
wszak z tamtych głębokich lat
pozostało ich kilka - i czy warto
przenosić te pieśni do książek?

Zresztą jak to poukładać w kolorach
gdyby Andrzej Pokropiński żył
to (5 października) skończyłby
muzyczne 70 lat - może uroczyście
z tych dawnych pieśni nowy duet
zaiskrzyłby w sosnowych lasach?


To nie jest tak wyrzucić z siebie
że człowiekowi są niepotrzebne
te powroty żeby zaspokoić ciszę

- Margot ja uważam że dramatem
jest sama myśl i droga donikąd

jeśli brak miłości...!


8.10.2017 - Ustka
Niedziela 08:06




ROZGRZESZENIE PO URODZINACH

1

Skończywszy na dansingu w "Perle" z okazji
moich urodzin w ostatnim dniu września - nazajutrz
w pierwszy dzień października wirus przywitał
i to jak że do dzisiaj krąży jak złodziej
po mieszkaniu - chyba nawet i gwiżdże
i śpiewa bałamutnie że pochorowała się Margot
i moja mama na jesienne obrazy za oknem.

2

Wiodę pierwszeństwo miłości - czasem
doskoczę jak konik polny by ucałować ciebie
choćby w szyję czy w sutkę przez bluzkę
i układam z ubiegłego roku nieskończoną melodię
"W dolinie Czardasza" dla miłych świtów
i much spacerujących po ścianie - a tam wisi gitara
a w środku ukryty Michał pająk się czai.

3

Wyzbyłem się wszelkich dogmatów
bo komu to potrzebne w epoce obrazków
gdzie każdy czuje tę rolę manekinów -
odchodzą ludzie z ubiegłego wieku
jak cały mój zespół muzyczny z Otwocka
"Chłopcy z Przedmieścia" - oprócz mnie
nie tylko autora tej nazwy co pieśniarza.

4

Dziękuję ci Margot za jesienny spacer -
wczoraj byłem szczęśliwy wieczorem
przytulałem liście i róże w ogrodzie pani Zosi
i twój majestat kobiety oddanej w takcie
pisanej melodii - a czym bliżej księżyca
modlitwy zbyteczne - ze zrozumieniem
całowałaś moje usta ogarnięta zamgleniem.


12.10.2017 - Ustka
Czwartek 07:23




W UBIEGŁYM TYGODNIU...

W poniedziałek udałem się do burmistrza Ustki
do Jacka Graczyka w sprawie wydania
książki "Usteckie sny" -
miałem dla niego ostatni egzemplarz
w "Ogrodzie Norwida" by mu wręczyć z dedykacją
niestety wypadł mi z torby jak dziki królik...

We wtorek piszę wiersz "Październikowy Erotyk"
i cóż z tego że był refleksyjny i filozoficzny
kiedy połknęła go myszka komputerowa -
przepraszam cię Panno M.

Środa to dzień pokuty
na wolnej polanie bardzo ściszonej
uniosłem ręce do góry szukając cienia
niewidzialnego zarysu na chmurze
aby przekazać Bogu ten żal - dlaczego gubię
to artystyczne życie nic za to nie mając?


Dwa konie stały pod lasem
jeden miał skrzydła - z oddali
tyle co moje oczy widziały
szla kobieta w czarnej sukience
a wokół jej szyi szal czerwony owinięty

- pomachała do mnie ręką.


25.10.2017 - Ustka
Środa 22:11




PAŹDZIERNIKOWY EROTYK

To nic że ciebie teraz nie ma
oglądam ogrody i leśne zaułki
szyszki zalotne zgrabnych jodeł
przekomarzają się z wiatrem.

Przedwczoraj byłem w Damnicy
na XIV Powiatowym Spotkaniu z Poezją
akurat z okazji wydania czternastej antologii
- znamienny tytuł: "Tragarze metafor" -
na scenie w Sali Lustrzanej pałacu
przedstawiłem z siedmiu wierszy dwa utwory;
"Rumba przed rocznicą" i "Nocna samba".


Spacerowałem po parku - jakby w głębi z tobą
(czyniłem podchody) zbyt łatwo to mi wychodzi
w majestatycznym kolorze gdzie tyle masz
dla mnie uroków bym czuł się pogodny
wobec zamierzeń w miłości.

Fragment rzeki Charstnicy - tam nad jej brzegiem
wróciłem do początku kiedy stałaś się Margot
w całości dojrzałym owocem posmaku -

i takowej wiedzy czym jestes dla poety.


28.10.2017 - Ustka
Sobota 13:34




DAWNO NIE BYŁAŚ W MOICH LUSTRACH

Dawno nie pisałem
nie zawsze mam kontakt z rzeczywistą liryką
trzeba ją poszukać - zagłębić
wgłębić swe postanowienie prawie przebić.

Mija dzień w kątach niedosytu
nie szeleści liść ostatni na klonie
a noce nie są rozpieszczone
tylko wiatr obecny jak zawsze przyjazny
- czyżby morski wiatr mnie lubił?

Dawno nie byłaś w moich lustrach
kobiecość zatacza swój urok -
przez to czynię porządek w domu
układasz i ty wiersze po swojemu
według stanu napięć.


Oglądam cię na zdjęciach w mroku
jedna lampka nocna wystarczy -
dotykam poszczególne fragmenty
robi się jaśniej i tak ciepło w środku.

Wtorkowe spotkanie zaznaczę
nie będę szukał specjalnych słów
na przypomnienie i zatarcie - byś czuła
lotne imaginacje - szorstka jesień milczy.

A w czwartek wieczór poezji w Kobylnicy
te zjazdy mają coś z turniejów
starożytnych walk -

bo każdy poeta chce wygrać
i być sławny chociaż przez jedną mijającą chwilę.


18.11.2017 - Ustka
Sobota 7:53




WIATRU ŚPIEW

1

Powlec to co nam nie sprzyja
wątki połącz jako całość
chwil przeżytych - choćby dzisiaj
polowałem na ciebie
w gąszczu jesiennej kniei -

ale i tak w bezruchu wiatru
dotarłem na sam szczyt

- przekazałem z ciepłego źródełka
poświęconych kropel
bardziej od święconej wody...

2

Jutro napiszę wiersz "Listopadowy erotyk"
od dwóch lat prowadzę ten wierny cykl -

takową (miesięcznicę) jako czysty dowód
że ołtarzem jest miłość w łóżku
tak jak to czynię co drugi dzień
wówczas jesteś zupełnie inną kobietą -

uskrzydlona na zacny lot
umiejscowienia pomiędzy gwiazdami.

3

- Wierzę tylko w miłość fizyczną
innej nie ma to zamazane teorie
trochę pudrem posypane -

a wieczny ptak nieba
niech zostanie symbolem

w moich wierszach.


21.11.2017 - Ustka
Wtorek 15:17




LISTOPADOWY EROTYK

Na tę pogodę jaka jest
listopadowa piosenka
jeszcze nie skończona
zaproszę cię do miłości
skrycie z balansem
białego wiersza.

Jeśli rym to obydwoje
ułożymy rytm ciała
będzie nam dobrze
kierować się instynktem.

Rozwidnij piersi
niech zaświecą pożądaniem
a nogi rozluźnij w kształcie
gwiazdy - poczuję się lepiej
zupełnie bezgraniczny
z męskim charakterem
zdobywania pieszczot.

A na deser truskawki
ze śmietaną
jedną położę na twój pępek...


30.11.2017 - Ustka
Czwartek 15:10




TAK WYSOKO W ZAKOPANE

Planujesz spędzić ze mną zimowy urlop
akurat w górach - choć jestem
wilkiem morskim zakorzeniony urokiem
tudzież przyzwyczajony w usteckich klimatach.

Pojadę - może Rodowicz zaśpiewa dla nas
piosenkę "Zakopane" - uniesiemy radość
w tańcu gdzieś na śniegu pomiędzy
ruchem a myślą - sosny nam zaszumią...

Tych kilka dni w góralskiej chacie
w apartamencie wiele refleksji napiszę
o naszym szklistym związku - z uczuciem
poranku kiedy budzić będę twe oczy.


Zwiedzimy okolice a ja twój fotograf
skorzystam na tle gór setek zdjęć zrobić
i uczucie wzmacniać na przyszłość
w dokonaniu następnej zimowej książki.


6.12.2017 - Ustka
Środa 15:53




ISTNIEJEMY W POETYCKIEJ PRZESTRZENI

Nie było mnie prawie rok
przywitałem we mgle Avinion wychodząc
z autokaru potem ciebie spóźnioną -
głodny połysku całowałem twoje usta
nie dbając o artystyczność
jakbym pochłaniał tę rzeczywistość
kiedy wyjechałaś z Ustki
zatem stylowo zadbałem o początek końca
zapłonąłem od nowa czynnościami we dwoje
akurat 13 grudnia
mijający dźwiękiem
dwóch lat i sześciu miesięcy.

Dzisiaj po trzech dniach pobytu
zastanawiam się czy jestem wart
(tego złączenia w niełatwym w ę d r o w a n i u)
siedzę w kuchni i piszę rozważania o miłości -
ty śpisz w sypialni - spoglądam na książkę
Henri Perruchota "Gauguin"
w przekładzie Hanny Olędzkiej -
nie czytam po kolei a jakby zrywami -
czy można czytać jego biografię od środka albo od końca
ja to czynię - bo ten nieszczęśnik
stał mi się bliski od piątku
(dziękuję ci Margot za zakup tej ważnej książki) -
tu nie chodzi o jego malarstwo
nie w tym rzecz a o źródła
o impuls w wymiarze przeżyć
jak sam napisał Paul Gauguin:
- Skąd przybywamy?
- Kim jesteśmy?
- Dokąd idziemy?

W jakimś momencie i ja zapragnąłem ciszy -

tak bym mógł poukładać swoje strony
życia z tobą - nasze strony życia w  A v i n i o n.


16.12.2017 - Sobota 10:00


_______________________________________

Dziennik pisarza Karola Zielińskiego z Krakowa


30.09.2011 01:51

@Zygmunt Jan Prusiński


Przecież wiecie, że wszyscy poezje mają w dupie. Nie tylko poezję, ale wszystko i cały świat mają w dupie. Tak, że obawiam się, że jak się człowiek nie doceni sam, to nikt go nie doceni. Z tego powodu, że nie był doceniony, niejeden zwariował.

A tymczasem się trzeba tym bawić a nawet z tego szydzić. Docenienie przez idiotów powinno inteligentnej jednostce ubliżać i przynosić ujmę. Ja, okazuję ludziom jawną pogardę, oczywiście robiąc to w taki sposób, że nie mogą się obrazić, bo czując moją intencję obrazy i czują obrazę, nie wiedzą jak mi oddać "pięknym za nadobne", (żebym poczuł w trzewiach). Gdy prostak czuje się obrażony, ale w taki sposób, że nie wie jak na to zareagować, to jest to największa satysfakcja dla inteligentnego człowieka.

A reszta niech się tapla w gnojowisku własnych mózgów! Jak świnie! Cała istota egzystencji, cała rzeczywistość leży między człowiekiem a człowiekiem i realizuje się w sferze słownej; a słowa zależą od finezji myślenia. Prostak bez finezji jest bezbronny (Pan Zygmunt to wie) wobec kogoś, kto włada myślą i słowem jest tym (półbogiem), jakby władał samą rzeczywistością i biada prostakowi! Często prostak nie zdaje sobie sprawy, że jest traktowany jak zwierzę, ale często też się budzi w nim podejrzenie, że coś jest nie tak i dręczy go poczucie niepewności, bo chciałby, kretyn, "wiedzieć", a wiedzieć ani pojąć nie jest wstanie, choćby się pocił od daremnego myślenia tysiąc lat! On, ten prostak już jest w piekle!

To jest jedna z form diabelskiego istnienia intelektualistów, którzy już tu na ziemi spełniają funkcję szatanów, wobec prostych i prymitywnych grzeszników. To archanioły z czarnymi skrzydłami! To inkwizytorzy, łagodni dla czarownic i biednych uprawiawczy magii a bezlitośni wobec głupich cwaniaczków, którym się wydaje, że gdy mogą oszukać kmiotka i przekupkę, to oszukają znawcę myśli i mistrza posługiwania się wytrychem słowa, wytrychem prowadzącym do górnych rejonów rzeczywistości. Halo! Panie Zygmuncie! Zrozumiał mnie Pan? Pozdro

PS.Takim facetom jak Pan, nagrody, w postaci uznania ich twórczości przez durni, nie potrzeba!


Zygmunt Jan Prusiński Kobieta białych luster – część VI...


_________________________________

Zobacz galerię zdjęć: