Dziunia jest przeciwnikiem ustaw pod publiczkę, kiedy robi się jakiś krok, by słupki w sondażach skoczyły w górę. Uzyskuje się cele krótkoterminowe kosztem późniejszych czasów, kiedy to najczęściej przychodzi płacić za wcześniejsze rozdawnictwo. I Dziunia nie mówi tu o 500+, demografię trzeba ratować, a dzieci są skarbem narodowym, więc to naród powinien partycypować w kosztach utrzymania. Dziecko to przyszły płatnik podatków i ZUS, więc dziecko wychowujemy dla utrzymania państwa i naszych emerytur, wszystkich obywateli, również tych bezdzietnych.
Dziunia jest za dialogiem PRZED. Taki dialog spełnia dwie funkcje: 1) bada zapotrzebowanie, 2) wyjaśnia planowane kroki.
Rząd nie wyjaśnia, nie broni swoich decyzji, przedstawiając korzyści społeczne i wady innych rozwiązań. Wszelkie decyzje, których jedynym celem jest utrzymanie się u władzy są szkodliwe. Są kosztowne, bo traci się społeczne zaufanie. Dobro wspólne, to nadrzędna wartość, która powinna przyświecać rządzącym. A przyświeca dobro naszych, wynikające z postrzegania egoistycznego. Postrzeganie holistyczne, które widzi obiekty w sieci ich zależności, który widzi przebieg procesów rozłożony w czasie to jedyne rozsądne podejście ludzi władzy. Człowiek władzy służy, więc rezygnuje z JA. W teorii.
