There ain’t no such thing as a free lunch, a tanie linie nie są tanie – to wie dziś każde dziecko. Jeśli chcesz w konkretnym terminie znaleźć się w konkretnym miejscu, możesz liczyć tylko na cud. Ale jeśli masz przynajmniej jeden stopień swobody, wszystko przed tobą.
Czas ferii to niemal klasyczny termin zawity: ściśle określony, przekroczenie wywołuje konsekwencje. W mazowieckim w tym roku to pierwsza połowa lutego. Warunki brzegowe są zatem wyznaczone. Krok drugi: lista uczestników wycieczki. Kochanej K. nie ma, koty zostają, syn (13) też uznał, że nigdzie się nie rusza. Nie, to nie – ruszymy się z córą (15), we dwoje.
Z tą wiedzą zasiadłszy do kompa jąłem badać kierunki oferowane przez wizzairy, ryanairy i inneairy, by znaleźć coś, co nie jest drogie (kryteria na bezrobociu są dość ostre), a niesie ze sobą powiew czegoś ciekawego. W ten sposób nieco niespodziewanie narodził się zimowy Scandinavia Tour 2010.
Lecimy do Bergen, jedziemy pociągiem do Oslo, znów lecimy spod Oslo w rejon Sztokholmu, płyniemy najpierw na wyspy Ålandzkie, potem do Turku, zahaczamy o Helsinki i wracamy samolotem do Polski. Bilety do Bergen, Bergen-Oslo, Oslo-Sztokholm i Turku-Gdańsk już kupiłem. Wydałem… 580 zł.
Rejsy jeszcze badam: potentaci północnego Bałtyku – Viking i Silja – pływają w takich godzinach, że najbardziej urokliwe wydostanie się ze Sztokholmu na otwarte morze odbywa się w ciemnościach. Pozostaje też komunikacja miejska, dojazd z Oslo do Rygge, z Nyköping do Sztokholmu i fiński Pendolino z Turku do Helsinek i spowrotem – jedyny znaczący wydatek, 33 euro.
W sumie na transport na nas dwoje wydamy 800-900 zł. Plany żarciowo-noclegowe mamy bardzo oszczędne i zakładam, że zmieścimy się w sumie w kwocie, którą w Polsce musiałbym wydać, by jedną pociechę wysłać na dwutygodniowe kolonie zimowe. W drogim kraju przyszło nam żyć.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
