Koronawirus jest następnym sygnałem wysłanym przez Boga, przyrodę, naszą planetę (do wyboru) do rozpasanego homo sapiens biorącego garściami ze stwarzanych sobie samemu możliwości cywilizacyjnego rozwoju bez interakcji z otaczającym go światem. Żył sobie gdzieś tam niezauważalny i czekał na sprzyjające okoliczności stwarzane do jego eksplozji przez współczesnego człowieka. Z dalekich Chin przeniósł się w oszałamiającym tempie tysiące kilometrów na inne kontynenty i pokazuje do czego jest zdolny. Nie dziesiątkuje populacji tak jak jego średniowieczni poprzednicy dżuma, ospa czy cholera, w miliardowych Chinach mówi się o 3 tysiącach zgonów a w Europie liczba zmarłych oscyluje na razie pomiędzy 1 a 2 tysiące, lecz wpływ koronawirusa na nasz, zachodnioeuropejski „way of life” jest ogromny.
Giełdy panikują, zamykane są miasta i regiony, granice w Europie zaczynają pokazywać się, że istnieją, zapaść gospodarcza prawie z dnia na dzień, odwoływane imprezy, zamykane placówki kulturalne, zawieszane rozgrywki sportowe, zamykane szkoły i instytucje. Ludzie boją się rękę sobie podawać, ministrowie popularyzują przed kamerami mycie rąk i witanie się łokciem, wykupywane są na olbrzymią skalę środki żywnościowe i papier toaletowy a na granicach mierzą ci temperaturę. Życie do jakiego z taką oczywistością byliśmy przyzwyczajeni powoli zamiera a stan wyjątkowy wisi nam nad głową. Widmo na ulicach armatek dezynfekcjujących walczących z rozprzestrzeniającym się wirusem staje się prawie rzeczywistością.
Współczesny człowiek został skonfrontowany z czymś realnym, ale czego nie chciał widzieć. Wzrost gospodarczy, wyższe płace i pensje, wakacje w Turcji albo na Balearach, a może w Chinach lub Tajlandii, lepsze samochody i ładniejsze telewizory, ośmiorniczki w sklepie za rogiem a panga na każdym stole – wszystko jest możliwe, wszystko jest przecież dla nas, wszystko co MOŻEMY jest DOZWOLONE.
NASZ JEST ŚWIAT!
Ten świat przypomina o sobie. Istnieje, jest niebezpieczny i potrafi nam pokazać jakim PYŁEM jesteśmy jeżeli nie potrafimy, lub nie chcemy pamiętać o tym, że istnieje. Obok nas.Przypomina nam, aby się z nim liczyć i brać pod uwagę w naszym rozpasaniu i rosnących oczekiwaniach, że wszystko co wymyślimy i co przyjdzie nam do głowy jest możliwe i oczywiste. Bo przecież możemy robić co nam się podoba, jeżeli portfel jest wystarczająco gruby.
Przyroda, Ziemia, życie utajnionego wirusa których są tysiące mutujących się w swojej pierwotności dążącej do zapewnienia sobie swojego istnienia z pomocą swojego żywiciela ,człowieka. I ten człowiek robi wiele, aby stworzyć wirusowi jak najlepsze warunki do rozprzestrzenienia go po całym świecie. Bo wszystko jest MOŻLIWE czyli DOZWOLONE.
Świat nas otaczający daje nam wiele sygnałów o swoim istnieniu. Nie chcemy ich rozumieć, gdyż przeszkadzają nam w dążeniu do eksploatacji tego „innego” świata na nasze potrzeby.
Chcemy podróżować? Ależ oczywiście! Wirus tylko na to czeka.
Chcemy jeść to samo co w Azji czy Afryce? A co w tym złego?
Chcemy mniej pracować, więcej zarabiać i dłużej żyć? To przecież naturalne!
Chcemy na Ziemi żyć niezależnie ile miliardów homo sapiens na niej się zmieści? Przecież dla każdego znajdzie się miejsce.
Chcemy kupować taniej? Chińczycy nam wszystkim dogodzą.
Chcemy lepiej i dłużej żyć? Państwo opiekuńcze nam w tym pomoże.
A może jednak (korona) wirus przywoła nas trochę do porządku?
I zaczniemy myśleć, że jednak nie wszystko jest możliwe? Matka Ziemia i to wszystko co ŻYJE obok nas, a jednak z nami, to część jednego systemu, w którym jesteśmy jednym, ale wcale nie najważniejszym trybikiem.
Koronawirus nam tylko o tym przypomina.
I mutuje się, ten czy inny, dalej czekając na nasze oznaki PYCHY i Po Prostu GŁUPOTY.
