Jednooki

Co powie twa stopa nie ozuta w skarpetę

jak się poskarżyć może reszcie twego ciała

gdy do wyjściowych butów miniesz ją niestety -

lub gdy na spacer pomnisz jednego sandała...

 

Jak się poczuje wobec lewej dłoni ręka

twa prawa gdy zapomnisz dla niej rękawicy,

czy musi marznąć i czy dopuścisz by w jękach

głośnych z chłodu i z zazdrości lżyła lewicy...

 

A jak radę da sobie jedno z twoich oczu

gdy latami żyjesz bez młodzieńczego wzroku,

a tu złym trafem jedno ze szkieł się wytoczy -

czy długo ślepotą zechcesz karać swe oko...

 

A co się zdarzy rankiem z organizmem twoim

kiedy miast okulara masz zaćmę na twarzy

w rękawicę pomniałeś swą dłoń uzbroić

i w sandała stopę? Co się wtedy okaże?!

 

Albo jeszcze lepiej! Kiedy owego ranka

stracisz stopę i nogę - co ci pozostanie

gdy wyłupią ci oko i odrąbią rękę?!

Na co ci twój okular?!!! Na co ci ubranie?!!!

 

Dlaczego więc kaleczysz swe zbolałe ciało,

czemu plujesz na siebie i jadzisz w nim strachem

kiedy pół korpusu i członków rozerwała

smoleńska ziemia w tobie - za jednym zamachem!

 

Piąty rok zaszczepiają w kaleczonym ciele

dziesiątki kłamstw, wrzutek i obce ci implanty

rządy konowałów - z tefałenów palanty -

bliźniakoznawcy niczym sam doktor Mengele...

 

Ślepnij dalej. Skalpel resortowych chirurgów

drugie płuco i prawdę amputuje czule

znów kopiąc na metr w głąb twoją drugą półkulę

przemysłem pogardy - paszczami demiurgów...

 

Tym w strój hipokratesa strojnych hipokrytów

to srebrnikami sypiesz w laskowe koryta,

to dajesz z brzozy kołek w ich łajdackie ręce

które wciąż przebijają twe bijące serca.

 

Jednooki pamiętaj! – Choć wśród ślepych jesteś królem,

gdy kaleczą co dzień twe narządy bliźniacze

Narodzie - miast być dumny - szydzisz swoim bólem -

Sam z siebie się śmiejesz!!! Czy jest może inaczej...

10 IV 2015

Lesław Smagowicz