Przez chwilę przeżyłem jak większość fascynację p. Zandbergiem. Przepraszam, chwila słabości, która trwała ledwie mgnienie oka. Nie to, że podobała mi się treść jego wypowiedzi bo to był typowy lewicowy bełkot o tym,że lepiej być zdrowym i bogatym niż chorym i biednym. Ale potrafił sprawić wrażenie autentyczności co w dzisiejszej polityce jest bezcenne. Chociaż jakże łatwo mylone z naiwnością. Tuż po emocjach debatowych(oczywiscie niezmiennie pro-korwinowskich i trochę kukizowych) przyszło otrzeźwienie. Skąd taki lans w mediach głównego ścieku? Pamiętacie Gandhiego jeszcze? Podobno nic nie kosztuje tak wiele jak sprawianie wrażenia ubóstwa. I zadałem sobie pytanie:Cui bono? Odpowiedź nie jest jednoznaczna ale wydaje się logiczna. Śledząc powiązania biznesowe oraz towarzyskie p. Adriana Zandberga myślę,ze pracuje już na silną pozycję "prawdziwej lewicy" z Barbarą Nowacką na czele. Bo "p. Basia" głupia nie jest. Wie dobrze,że Zjednoczona Lewica to wyborczy pic i nigdy nie będzie prawdziwym liderem przy Millerze i Palikocie. Dlatego wcale nie dziwię się, że buduje własną pozycję w nowym tworze , sprawiającym wrażenie nowości i ideowości. A były chłopak troszkę podciągnie nową partię do góry(stara miłość nie rdzewieje) bo zawsze lepiej przesiąść się z mercedesa na opla niż na tatę. Swoją drogą , skoro Zandbergowi ciągle płaci tata" p. Basi" to kto trzyma wajchę na lewicy? Czyżby jednak starzy,wypróbowani towarzysze oddelegowani na odcinek reżyserii sceny politycznej?
