Staroświecka jak przecinek. Moje wspomnienie Pani Wisławy

Nagrobek

Tu leży staroświecka jak przecinek
 autorka paru wierszy. Wieczny odpoczynek
raczyła dać jej ziemia, pomimo że trup
nie należał do żadnej z literackich grup.
 Ale też nic lepszego nie ma na mogile
oprócz tej rymowanki, łopianu i sowy.
Przechodniu, wyjmij z teczki mózg elektronowy
i nad losem Szymborskiej podumaj przez chwilę.

 

 

 

 

Wróciłam do domu niedawno. O śmierci Wisławy  Szymborskiej dowiedziałam się po odpaleniu Salonu.

Moje wspomnienia związane z poetką?

 

Dziesięcioletnia, przejęta Lula deklamująca przed klasą „ Gawędę o miłości ziemi ojczystej"  w podstawówce:

„..Bez tej miłości można żyć/ mieć serce suche jak orzeszek..”

To ja wybrałam ten wiersz , szalenie długi – tym bardziej był dla mnie wyczynem .Utwór zapamiętałam do dziś :)

Analizę języka w utworze "Pogrzeb "na studiach. 

Kora śpiewająca „ Nic dwa razy”. Ciągle ten utwór odkrywam na nowo.

Słowa Dario Fo , który odebrał Nobla po Szymborskiej . Wspominając swą poprzedniczkę mówił : "..Świetnie się z Wisią upija ..." 

No i słowa samej Wisławy, która po tym jak się dowiedziała o przyznaniu jej Nagrody Nobla zadzwoniła do siostry. Taka nastąpiła wtedy rozmowa:

-Śpi? Aha. Dobra -niech śpi. Jak się obudzi przekażcie jej , że dostałam Nobla:)

 

P.S.

 

Moje nowe odkrycie:)

Pogrzeb

Czaszkę z gliny wyjęli,

położyli w marmury,

luli luli ordery

na poduszkach z purpury.

Czaszkę z gliny wyjęli.