I twoją matkę też

 

Dwóch siedemnastolatków Julio (Gael García Bernal) i Tenoch (Diego Luna),

postanawiają wyruszyć w podróż do miejsca zwanego „ Usta Niebios”.

Spotykają piękną kobietę Luisę i proponują by ta pojechała z nimi. Początkowo dziewczyna odmawia. Szybko

jednak zmienia zdanie.

 

Później się okazuje, że miejsce „ Usta Niebios "nie istnieje

a jeszcze później, że nie o podróż tu chodzi.

Wyprawa ta dla całej trójki okazuje się niezłą szkołą życia.

Jest i pięknie i gorzko. Jak w życiu. Finał- raczej smutny.

 Właściwie to ten film mi przypomina „ Nóż w wodzie” Polańskiego.

Podróżowanie jest pretekstem. Jak u Pascala: „ Nie liczy się ułowek, a łowy „ :)

Ale pewnie to tylko moje prywatne skojarzenie.

 

 

Niepostrzeżenie minął rok od czasu gdy zaczęłam pisać blog na Salonie.

Miałam problem z ustaleniem początku. 29 styczeń 2011 pierwsza notka.

Później notki raz w miesiącu. Regularne blogowanie od lipca :)

Swego czasu Wodzianna miała na swym blogu notkę o tym, kto jak został powitany.

 Była godzina czwarta . Sobota nad ranem .

Napisałam króciutki tekst, który zaczynał się mniej więcej tak :

„...Nigdy nie śpię. Moją filozofią jest beztroska. To moja noc na blogowanie. Wokół mojej głowy unoszą się niezwykłe fluidy...”

 Szybko miałam koment od niejakiego Piotra B. : „ Idź spać , nie pier...... !”:)

natomiast Pani Renata Rudecka- Kalinowska ( jako druga) zapytała : Dlaczego nie śpisz?

Dziękuję wszystkim , którzy czytają mój blog i tym, co komentują  :)

Właściwie to dziękuję wszystkim Salonowcom- i tak wcześniej, czy później do mnie wpadną :)

To tyle tytułem wspomnień :)

To jest też moja setna notka : Ole!