Upadek.

Dla najemnych Judaszów

Bolszewickiej bestii

Nie będzie przebaczenia.

Nie będzie amnestii

 

            Marian Hemar

 

 

 

Nie tylko nie odczuwam najmniejszej “schadenfreude”, ale wrecz przeciwnie, ogarnia mnie gleboki smutek i bolesc z powodu bycia mimowolnym swiadkiem tak glebokiego upadku czlowieka pelniacego funcje premiera RP, a jeszcze niedawno niekwestionowanego kandydata na stolec prezydencki.

 

Mielismy w dziejach Rzeczpospolitej rozne przypadki nielojalnosci wobec Ojczyzny, zdrady, wojny domowe, a jednak kazdy, nawet najbardziej skompromitowany szlachcic, obywatel, polityk, uzyskiwal przebaczenie swoich wspolobywateli, o ile w ostatecznej rozgrywce opowiedzial sie po stronie Polski.

 

Pan premier mial taka szanse wczoraj, ale postanowil z niej nie skorzystac, jakby nie pamietal, ze .. jakby to ujac delikatnie, nie narazajac sie na zwiniecie notatki … mocodawcy chetnie korzystaja z uslug osob trzymanych przez nich na smyczy, ale jednoczesnie samymi takimi osobami gardza.

Owszem, premier Tusk byl zawsze raczej przedstawicielem Stronnictwa Pruskiego niz rosyjskiego, ale to nie powod, zwlaszcza w kontekscie strategicznego partnerstwa, by Ruscy mieli go wytarzac z smole i pierzu, jak zrobila to pani Kagiebina Anodina ( por. Michalkiewicza Pojednanie na warunkach rosyjskich ).

Dlatego trzeba byc politycznym samobojca, zeby nie skorzystac z ostatniej szansy jaka byla wczorajsza mozliwosc dokonania ostatniej wolty i zeby uparcie bronic pierwszenstwa milosci z Moskowia przed prawda.

Teraz to juz pozostaje mu tylko bronic sie do upadlego, bo w przeciwienstwie do roznych Millerow, Klichow etc, nie moze liczyc na “miekkie ladowanie”. Tyle, ze smietnik historii to nie jest juz kwestia “czy”, ale “kiedy”.

Oby jak najszybciej, bo szkoda Polski.