Czekające nas trudy rewitalizacji aktywności społecznej powinny ułatwiać nowe instytucje cyfrowo humanizowanej gospodarki. Przede wszystkim wspierające samodzielność w trosce o zdrowie własne i swoich bliskich.
Nauka czasu kryzysu
1) Najważniejszą nauką z czasu pandemii jest świadomość zagrożeń naszej wolności, wynikająca z wysokiej oceny skuteczności centralnie sterowanych cyfrowych platform samoregulacji naszego życia, realizujących polityki „dystansu społecznego”. Skuteczności państwowych instytucji wykorzystujących dla naszego zdrowia technologie określane terminami „Internet Rzeczy” lub „Sztuczna Inteligencja”.
2) Analiza skuteczność platform Sztucznej Inteligencji w różnych krajach, stanie się zapewne przedmiotem wieloletnich badań i międzynarodowych porównań. Ale już dziś widzimy, że niektóre z państw jak Chiny, Izrael czy Korea, były lepiej przygotowane do wykorzystania cyfrowych sieci do inwigilacji swoich obywateli w celu opanowania epidemii, inne jak Francja, Niemcy czy Polska, gorzej.
3) Już dziś wskazać też można niedorozwój platform " Internetu Ludzi ", w stopniu zagrażającym utrzymaniu politycznej racji stanu tych narodów, których kultury opierają się na wolności i solidarności. Narodów poszukujących takich form demokratycznej kontroli nad ustrojem cyfrowego bezpieczeństwa, które nie pozwolą na centralne sterowanie naszym życiem ani w czasach kryzysu, ani w czasach spokoju.
Wyniosła troska elit
4) Ocena zakresu i przesłanek tych międzynarodowych różnic i narodowych zagrożeń będzie miała znaczenie dla wielu programów czy polityk społecznych. Dla mnie, jako przedsiębiorcy rynku usług medycznych i uczestnika debat o przemianach infrastruktury społecznej gospodarki rynkowej, szczególnie istotny jest proces cyfrowej modernizacji usług wsparcia gospodarstw domowych dla samodzielnej troski o zaspakajanie potrzeb dobrostanu zdrowia.
5) Kluczowymi barierami powszechnego i sprawiedliwego wykorzystania nowoczesnych narzędzi i technologii medycznych, jest moim zdaniem monopol publicznego ubezpieczyciela oraz brak współpłatności publicznych świadczeń telemedycznych. Barier utrzymywanych przez polityków w imię deklarowanej troski o równość dostępu, a faktycznie barier kierunkujących strumienie publicznego wsparcia cyfrowej medycyny, zgodnie z interesami elit finansowych, informatycznych i medycznych.
6) Kilka razy pisałem do Ministerstwa Zdrowia, Narodowego Funduszu Zdrowia i Samorządów województw o potrzebie wprowadzenia nowych technologii medycznych ułatwiających solidarność międzypokoleniową. A obraz do dziada ani razu.
Metropolitalna ścieżka postępu
7) Po zakończeniu pandemii narody będą musiały przyjąć zasadę odpowiedzialności za odbudowę społeczno – gospodarczych zniszczeń. Czy pozostawić elitom aprioryczne planowanie strategii, czy otworzyć polityki na spontaniczność wspólnotowej przedsiębiorczości.
8) Zgodnie ze współczesną logiką horyzontalnej dynamiki popytowego rozwoju innowacji w gospodarce opartej na wiedzy, opowiadam się za lokalną samodzielnością. Właściwą też dla roli samorządności w Polskiej kulturze wolności i solidarności.
Rys. 1. Model partnerstwa świadczeń telemedycznych. Opracowanie Andrzej Madej.
9) Dlatego proponuję utworzenie w Krakowie Międzyzakładowego Funduszu Telemedycznego, dla ułatwiania wiodącym instytucjom pomocniczego wsparcia (Bonem typu S - Samorządowym) samopomocy zdrowia swoich pracowników. Nowego rodzaju instytucji ubezpieczenia zdrowotnego, która prędzej czy później powinna uzyskać pomocnicze wsparcie narodowego płatnika (Bonem typu N - Narodowym) dla usług Telemedycznej Kontroli Terapii (proponowana nowa instytucja: Narodowy Fundusz Rynku Telemedycznego).
--------------------------------------------------------------
W dniu 31.03.2020 poprawiłem nieco opis w modelu partnerstwa na rysunku 1. AM.
