Humanizacja gospodarki opartej na wiedzy wymaga obok wprowadzania platform cyfrowej integracji rzeczy, wprowadzania również platform cyfrowej integracji ludzi.
1. Cyfrowa dynamizacja komunikacji stawia nas przed pytaniem o ustrój wolności gospodarowania. Najważniejszym zakresem zmian będzie ustrój usług społecznych, gdzie opłacana praca komercyjna może być coraz częściej zastępowana dobroczynną pracą solidarną.
2. Należy się obawiać, że jeżeli do systemu usług społecznych nie wprowadzimy nowych narzędzi, instytucji i polityk wsparcia pracy powodowanej solidarnością międzypokoleniową, cyfryzacja medycyny może się stać procesem cybernetyzacji systemu ochrony zdrowia, wykorzystującym platformy cyfrowego wsparcia gospodarowania, określane jako Internet Rzeczy (IR, IoT), do politycznego stosowania zasady Sterowanie zdrowiem, prowadząc cały system gospodarowania do cyber-niewolnictwa.
3. Alternatywą dla takiego końca wolności, jest wykorzystanie cyfrowej medycyny do procesu humanizacji ochrony zdrowia zgodnie z zasadą Samopomocy zdrowia, w oparciu o wykorzystanie potencjałów solidarności międzypokoleniowej dla solidarnego rozwoju wiedzy.
4. Analogiczna alternatywa stoi przed zmianami systemu powszechnej edukacji, gdzie na skutek cyfrowego otwarcia zasobów wiedzy, nie tylko zmienia się relacja ucznia i nauczyciela, ale dodatkowo wymogiem efektywnego gospodarowania staje się konieczność edukacji przez całe życie. Tu również nastąpić może albo proces cybernetyzacji, polegający na wyłącznym stosowaniu platform cyfrowego wsparcia mechanizmów samoregulacji usług społecznych, określanych pojęciem Internet Rzeczy albo proces humanizacji powszechnej edukacji zgodnie z zasadą Samokształcenia w rodzinie, w oparciu o dodatkowe wykorzystanie potencjałów solidarności międzypokoleniowej dla solidarnego rozwoju wiedzy.
5. Uczenie i leczenie jako kluczowe obszary usług społecznych, wymagają zatem wprowadzenia nowego ustroju solidarnego rozwoju wiedzy, wykorzystującego potencjały narodowej samorządności edukacyjnej. Co opisałem w tekście Narodowa Samorządność Edukacyjna https://www.salon24.pl/u/madej/968996,narodowa-samorzadnosc-edukacyjna i przedstawiłem na rysunku 1.
Rys. 1. Samorządowa integracja uczenia i leczenia. Opracowanie własne Andrzej Madej.
6. Cyfrowe zwiększenie dynamiki i efektywności uczenia i leczenia powodowane jest coraz powszechniejszym wykorzystywaniem platform cyfrowej integracji wsparcia usług społecznych określanych jako Internet Rzeczy. Należy przewidywać, że efektywność współpracy ludzi i instytucji dla powiększania cyfrowych zasobów bogactwa narodowego, odpowiednio do zasady solidarnego rozwoju wiedzy, wymagać będzie również zastosowania przez administrację publiczną platform cyfrowego wsparcia mechanizmów samoregulacji określonych terminem Internet Ludzi (IL, IoP).
7. Strategie rozwoju ustrojów powszechnej edukacji i ochrony zdrowia, wymagają zatem wprowadzania innowacji w formie platform wsparcia usług, zarówno w warunkach wykorzystania cyfrowych czujników do rozpoznawania stanu obserwowanych zjawisk (Internet Rzeczy) jak i w warunkach osobistego rozpoznawania stanu obserwowanych zjawisk przez ludzi (Internet Ludzi).
Rys. 2. Platformy cyfrowej integracji mechanizmów samoregulacji. Opracowanie własne Andrzej Madej.
8. Oba typy platform realizują sześć rodzai funkcji, z tym że w zakresie internetowego przesyłania, przetwarzania i gromadzenia danych są to rozwiązania tożsame, korzystające z dostępnych możliwości Internetu, natomiast w zakresie recepcji rzeczywistości oraz samoregulacji i koordynacji efektywności, są to rozwiązania różne odpowiednio do rodzaju potrzeb zaspakajanych przez instytucję stosującą daną platformę.
9. W zakresie potrzeby Narodowej samorządności edukacyjnej rekomendowanymi instytucjami samorządowej samoregulacji efektywności solidarnego rozwoju wiedzy są gromadzkie Kluby Rozwoju Polski natomiast samorządowej koordynacji efektywności są Gminne Rady Seniorów i Powiatowe Rady Nestorów. Strategia humanizacji cyfrowego gospodarowania powinna przewidzieć wsparcie tych instytucji w zakresach autoryzacji i aktywizacji przez biblioteki publiczne, domy kultury, muzea, kluby sportowe, szkoły.
Rys. 3. Instytucje wsparcia samorządowych mechanizmów samoregulacji. Opracowanie własne Andrzej Madej.
10. Należy się spodziewać, że wprowadzanie platform Internetu Ludzi, jako kolejnej fazy cyfryzacji usług społecznych, wykorzystujących platformy Internetu Rzeczy szczególnie w zakresie ochrony zdrowia, będzie się odbywać poprzez podejmowanie inicjatyw gospodarczych, odpowiednio do powodowanych przemianami kulturowymi procesami rozwoju narodowej samorządności edukacyjnej.
Uważam, że wprowadzenie pojęcia „Internet Ludzi” dla uzupełnienia pojęcia „Internet Rzeczy” w procesie humanizacji cyfrowej gospodarki, przywołuje pamięć powiązania solidarności i samorządności dla wolności gospodarowania w historii Polski.
-----------------------
Opis pojęć
Internet Ludzi – zespół platform cyfrowego wsparcia mechanizmów samoregulacji usług społecznych, obejmujących funkcje recepcji rzeczywistości wykonywane z udziałem osób fizycznych, internetowe funkcje przesyłania, przetwarzania i gromadzenia danych oraz funkcje samoregulacji i koordynacji wykonywane z udziałem instytucji samorządu edukacyjnego.
Internet Rzeczy – zespół platform cyfrowego wsparcia mechanizmów samoregulacji usług społecznych, obejmujących funkcje recepcyjne wykonywane przez elektroniczne czujniki, internetowe funkcje przesyłania, przetwarzania i gromadzenia danych oraz funkcje samoregulacji wykonywane przez urządzenia sztucznej inteligencji i funkcje koordynacji wykonywane z udziałem osób zarządzających.
