Strategia cyfrowej modernizacji systemu ochrony zdrowia powinna się skupiać wokół profilaktyki chorób.
Medycyna na zakręcie
Przedstawiając w tekście „Obok centralnego sterowania” krakowskie społeczne działania dla humanizacji systemu ochrony zdrowia, wspominałem że prowadzimy je ze świadomością kolizji z działaniami służącymi homogenizacji systemu ochrony zdrowia, finansowanymi przez instytucje publiczne odpowiedzialne za rozwój polityk zdrowia. Wspomniałem też, że polityczną przyczyną tej kolizji jest pominięcie przez autorów „Narodowego Programu Zdrowia” znaczenia zmian gospodarczych wywołanych cyfrową dynamizacją naszego życia, w tym faktu przesunięcia kluczowego źródła dobrobytu z gospodarowania opartego na kapitale na gospodarowanie oparte na wiedzy.
Tymczasem, skoro jakość cyfrowo modernizowanego systemu ochrony zdrowia, jako części systemu gospodarczego, zaczyna coraz bardziej zależeć od korzystania z zasobów wiedzy, to należało by niezwłocznie uzupełnić dominującą w gospodarce opartej na kapitale zasadę centralnego zarządzania rozwojem wiedzy medycznej o pomocnicze wsparcie zasady solidarnego rozwoju wiedzy medycznej. Bez dokonania takiej zmiany, powiązanie gospodarowania opartego na wiedzy z ustrojem centralnego zarządzania wiedzą, doprowadzi do wykorzystania cyfrowych zasobów danych medycznych do centralnego sterowania naszym życiem.
Rys 1. Dwa alternatywne scenariusze narodowej strategii cyfrowej modernizacji systemu ochrony zdrowia. Opracowanie własne Andrzej Madej.
Przewidując że prędzej lub później nastąpi polityczne odrzucenie przez Polaków obecnie wyznaczonego przez Narodowy Program Zdrowia scenariusza cyfrowej homogenizacji systemu ochrony zdrowia, warto inicjować ekonomiczne sojusze dla wprowadzania elementów alternatywnego scenariusza cyfrowej humanizacji systemu ochrony zdrowia. Tak by ułatwić polityczną decyzję o zmianie narodowej strategii, w momencie upowszechnienia świadomości o zgubnych konsekwencjach ustroju segmentacji, segregacji i eutanazji dla naszej wolności.
Efektywność humanizacji kompetencji medycznej
Przyjmując w tych rozważaniach alternatywny do centralnego sterowania paradygmat samopomocy zdrowia, stajemy przed pytaniem o kluczowy obszar oddziaływania rozwoju gospodarowania w systemie ochrony zdrowia. Gospodarowania w oczekiwanych warunkach pomocniczego wsparcia solidarności, gdzie kluczowym czynnikiem rozwoju staje się zastępowanie pracy komercyjnej pracą solidarną.
Rys 2. Efektywność humanizacji kompetencji medycznych humanistycznego systemu ochrony zdrowia. Opracowanie własne Andrzej Madej.
Uważam, że nawet bez prowadzenia analitycznych badań można przyjąć, że najwyższy wskaźnik zastępowalności pracy komercyjnej pracą solidarną jest w obszarze profilaktyki chorób. Gdzie najwyższe znaczenie dla dobrostanu zdrowia ma osobista motywacja w przełamywaniu swoich słabości a najmniejsze znaczenie ma specjalistyczna wiedza.
Znaczenie profilaktyki chorób dla efektywności powszechnego i sprawiedliwego wykorzystania nowoczesnych technologii medycznych oznacza, że to integracja systemu profilaktyki chorób powinna być głównym celem Narodowego Programu Zdrowia. Co ujęliśmy w formie pytania do ekonomistów w Petycji obywatelskiej skierowanej do Prezydenta Krakowa.
Integracja rozwoju kompetencji medycznej
Wskazanie na solidarny rozwój wiedzy jako paradygmat rozwoju w gospodarce opartej na wiedzy, nie oznacza całkowitej rezygnacji z komercyjnego rozwoju wiedzy. Czyli osiągania korzyści z rynkowego bilansowania efektywności prywatnej przedsiębiorczości, również chronionej przez naszą kulturę i Konstytucję.
Rys 3. Integracja rozwoju kompetencji medycznych humanistycznego systemu ochrony zdrowia. Opracowanie własne Andrzej Madej.
W kontekście wyprowadzonego powyżej uzasadnienia dla celu głównego Narodowego Programu Zdrowia, system profilaktyki chorób stawać się powinien integratorem rozwoju kompetencji medycznych. Stawać się powinien punktem odniesienia z jednej strony dla instytucji komercyjnego rozwoju kompetencji medycznych z drugiej strony dla instytucji i metod solidarnego rozwoju kompetencji medycznych.
W tym dla najważniejszej z instytucji rodziny – wymagającej wszechstronnego wsparcia wspólnot, dla przyjęcia nowego obyczaju domowej edukacji medycznej.
Jedynej realnej ochrony dla bezpieczeństwa tajemnicy cyfrowych bibliotek danych medycznych przed ich wykorzystaniem do maksymalizacji zysków elit finansowych. Jedynego realnego formatora postaw, dla powszechnego i efektywnego wykorzystania nowoczesnych technologii medycznych.
Tymczasem polityczna skuteczność ideologicznego programu destrukcji rodziny, jest jednym z zagrożeń dla humanistycznej modernizacji systemu ochrony zdrowia. Ideologicznym zagrożeniem dla bezpieczeństwa i efektywności wykorzystania cyfrowych danych medycznych.
