Jedną ze słabości przemian kultury życia publicznego jest komercjalizacja rozwoju wiedzy.
Przedstawiając dwa miesiące temu polityczny sens wprowadzenia
Systemu wiarygodnego głosowania, wskazałem trzy warunki projektowego powiązania nowych usług infrastruktury demokracji.
„Proponuję by proces pozyskiwania dobrych praktyk rozpocząć od ustroju najmniejszej instytucji politycznej integracji, którą jest samorządowa wspólnota mieszkańców gminy.
Proponuje by drugim ustaleniem projektowym było przyjęcie corocznego cyklu powtarzania takiego Referendum mieszkańców.
Proponuję by trzecim ustaleniem projektowym było skupienie się na debatach o gospodarowaniu wartościami publicznych w przestrzeniach, jako przedmiocie pytania stawianego do bezpośredniego rozważenia w głosowaniu mieszkańców.”
Obsługa wspólnoty samorządowej w przeprowadzeniu „Referendum mieszkańców”, wymagać będzie współpracy trzech partnerów: (i) Instytucji integrującej operacyjnie platformy miejscowego i zdalnego głosowania, (ii) Instytucji integrującej informacyjnie wspólnotę mieszkańców, (iii) Instytucji koncentrującej refleksję badawczo-naukową nad wartościami i standardami polityk społecznych.
O ile stosunkowo łatwo można wskazać, które z działających w Polsce instytucji gospodarczych powinny zaryzykować biznesową inwestycję w przygotowanie usług wsparcia operacyjnego i medialnego modernizowanego cyfrowo systemu demokracji, o tyle Polskie instytucje naukowo-badawcze muszą mieć gwarancje zapłaty za trud poszukiwania prawdy. Czyli przed zawiązaniem partnerstwa dla sprawdzenia użyteczności konkretnych metod i technologii, któraś z instytucji finansujących ze środków publicznych musi ogłosić taką potrzebę rozwoju wiedzy.
Dlatego zgłosiłem wczoraj do Marszałka Województwa Małopolskiego petycję o zainicjowanie prac badawczo-naukowych nad wprowadzeniem przydatnych dla samorządów terytorialnych platform zdalnego głosowania.
(…)
Szanowny Pan
Witold Kozłowski
Marszałek Województwa Małopolskiego
W celu ułatwienia wykorzystywania nowoczesnych technologii dla obywatelskiej aktywności w stanowieniu ładu przestrzennego, działając w interesie publicznym w trybie art. 2. ust. 1 Ustawy z dnia 11 lipca 2014, wnoszę o zainicjowanie prac badawczych nad warunkami wprowadzenia nowych instrumentów i instytucji ułatwiających demokratyczne podejmowanie decyzji o planowaniu przestrzeni i o gospodarowaniu przestrzenią przez wspólnoty samorządowe.
Petycja
o złożenie przez Marszałka Województwa Małopolskiego
propozycji tematu projektu zamawianego przez NCBiR:
„Wprowadzenie platformy zdalnego głosowania
dla referendalnego podejmowania decyzji wspólnot samorządowych
w sprawach ładu przestrzennego”.
Uzasadnienie
Cyfrowe narzędzia interaktywnej komunikacji poszerzają możliwości udziału obywateli w podejmowaniu decyzji politycznych. Możliwości te już skutkują w wielu krajach wprowadzaniem cyfrowych platform zdalnego głosowania w wyborach władz przedstawicielskich, czy w bezpośrednich decyzjach lokalnych wspólnot.
Również w Polsce coraz większego znaczenia w praktyce polityk społecznych nabiera budżet obywatelski, jako instrument bezpośredniego określania zadań publicznych przez wspólnoty samorządowe. Co odpowiada wzrostowi znaczenia mediów interaktywnej komunikacji dla rozwoju kultury życia publicznego.
Najważniejszym dla lokalnych wspólnot przedmiotem debat politycznych są zagadnienia planowania przestrzennego i gospodarowania przestrzenią. Zagadnienia przesądzające zarówno o przyszłości wartości prywatnych jak i wartości publicznych w przestrzeniach, zawsze w warunkach mniej lub bardziej wyraźnej kolizji pomiędzy możliwościami ich rozwoju.
Powszechność występowania tych kolizji wymaga od ustrojów demokratycznych państw warunków dla prowadzenia otwartych debat o znaczeniu konkretnych elementów ładu krajobrazu jako wartości publicznej. Debat które każdorazowo powinny prowadzić sposób respektujący podmiotowość ich uczestników do określenia ostatecznych i wiążących stanowisk.
Stanowiska takie wyrażane mogą być we wspólnotach demokratycznych albo w formie uchwał jako instrumentu demokracji przedstawicielskiej albo w formie referendów jako instrumentu demokracji bezpośredniej. Dwóch form spełniania idei demokracji, właściwej dla Polskiej kultury opartej na powiązaniu wolności i równości.
Przyjmując zasadę bezpośredniego określania stanowiska większości mieszkańców wspólnoty samorządu mieszkańców, jako najlepiej spełniającą konstytucyjne prawa i obowiązki politycznego uczestnictwo obywateli w debatach o planowaniu i gospodarowaniu przestrzenią, strategicznym kierunkiem wykorzystywania sieciowych mediów do modernizacji ustroju zarządzania przestrzenią, powinno być upowszechnianie organizacji samorządowych referendów. Przy czym podobnie jak w procesie rozwoju instrumentu „budżet obywatelski” również proponowany instrument „referendum mieszkańców” powinien być wprowadzany na zasadach samoregulacji konkretnych gmin, powiatów czy województw.
Należy przewidywać, że opóźnienia w technicznie możliwej i społecznie oczekiwanej modernizacji ustroju demokracji, skutkować będą z jednej strony mniej lub bardziej spontaniczną eskalacją postaw nihilistycznych wobec publicznych wartości w przestrzeniach, z drugiej strony próbami wykorzystania instrumentu „budżetu obywatelskiego” jako już wprowadzonego instrumentu demokracji bezpośredniej do plebiscytowego rozstrzygania zagadnień dotyczących ładu przestrzeni. Co już skutkuje w Krakowie z jednej strony marnowaniem wysiłków społecznych podejmowanych na rzecz rozwoju wartości publicznych, a z drugiej strony sztuczną eskalacją konfliktów społecznych, wykorzystującą możliwość politycznego zacierania w publicznych debatach rzeczywistego przedmiotu i charakteru kolizji konkretnych wartości i interesów.
Podjęcie postulowanej inicjatywy sfinansowania przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju badań nad przydatnym dla wszystkich wspólnot samorządowych w Polsce nowym instrumentem (Referendum mieszkańców) i nową instytucją (Platforma zdalnego głosowania) przez władze Małopolski, wydaje się uzasadnione nie tylko wagą materialnych świadectw narodowej pamięci i tożsamości w naszym województwie, nie tylko wielowiekową tradycją ośrodków refleksji naukowej ale i różnorodnością podejmowanych w Krakowie inicjatyw rzecznictwa społecznego na rzecz ich zachowania i rozwoju.
W którym to rzecznictwie staram się aktywnie uczestniczyć od ponad 20 lat.
(...)
