Część 1. - Oficjalny "neutron"
Czyż może być inaczej, jeśli cała materia Swiata zbudowana jest z tych samych cząstek elementarnych, a cała różnica sprowadza się do strukturalnego rozmieszczenia podstawowego składnika budowy ciał kompozycyjnych – praatomu – rolę którego pełni neutron, neutralne na swój sposób ciało kompozycyjne, składające się z 3 elektronów i n = 2,4181989*10^8 elektrino.
Pozwoliłem sobie opuścić wyjaśnienie, skąd w moich wykładach wzięło się elektrino, cząstka elementarna przenosząca ładunek dodatni (brakujący element prawdziwej symetrii materii), planując powrót do tej kwestii w oddzielnej notce, ale nie mogę pozostawić bez wyjaśnienia tej informacji o ilości elektronów i elektrino w zestawie neutronu.
Tak często pytano mnie o to zagadnienie, że w końcu doszedłem do wniosku, iż zamieszczone na mojej stronie stronie pełne matematyczne (rachunkowe) uzasadnienie tego faktu, nie jest zrozumiałe dla nieprzygotowanych czytelników moich wykładów (w tym profesorów fizyki).
Zaczynamy analizę od informacji o "oficjalnym" neutronie, który porównamy z naszym modelem, posługując się przy tym pewnymi prawami i zasadami, których, mam nadzieję, nikt nie będzie podważał.
1. Ładunek jest niepodzielny
2. Cząstki elementarne - elektron i elektrino - są niepodzielne
3. Obowiązują Zasady – Zachowania masy i Zachowania ładunku
Najważniejszym kryterium sprawdzenia poprawności analizy budowy neutronu będzie jego ciekawa właściwość – tracąc elektron – staje się protonem (ta informacja w moim wykładzie, to dla niektórych będzie szok).
n = p + e + neutrino
Napewno myślicie, że ja tu sobie żartuję? Otóż nie! To oficjalna nauka twierdzi, że czas życia swobodnych neutronów jest bardzo krótki (ok.15 min.) i rozpadają się one na proton, elektron i neutrino elektronowe. Ponieważ zjawisko to potwierdzono eksperymentalnie, więc nie ma powodu, żeby kwestionować to niewątpliwe odkrycie oficjalnej nauki
Neutron, według MS, jest cząstką złożoną, należącą do klasy barionów (dokładniej - nukleonów) i składa się z dwóch kwarków dolnych (d) i jednego górnego (u).
Ta sama oficjalna nauka (to ta nauka od funkcji psi), twierdzi, że neutron jest cząstką elementarną, nie posiadającą ładunku elektrycznego, a więc jest obojętna elektrycznie !!!
Zmyślili kwark, taką "pałeczkę-wybawicielkę", niezależnie G. Zweig i M. Gell-Mann. Nazwę "kwark" zaproponował Gell-Mann, który był wielkim miłośnikiem obserwacji ptaków (skąd my to znamy?) i który swoje niespełnione fantazje literackie przeniósł na grunt fizyki, zaśmiecając ją "tworami" z niestworzonych światów.
Nie pozostaje nam nic innego jak sprawdzić, co to za wydra ten kwark, który ma taką dziwną własność, że udaje mu się naruszać Zasadę Zachowania Ładunku i nie ponosi za to żadnych konsekwencji.
Kwarki są cząstkami oddziaływującymi silnie. Bardzo ważną cechą kwarków jest fakt, iż nie występują one jako cząstki swobodne, nie da się ich oderwać, odizolować. Są tak odporne na wszelkie oddziaływania, że nie chcą dać się oderwać od protonu i dlatego wybudowano LHC, żeby przy nadzwyczajnych energiach spróbować to zrobić.
To jak to jest? – zapytacie. W neutronie są trzy kwarki (2d + u) i elektron?
Nie, to równanie powyżej to uproszeczenie. W rzeczywistości, to jeden z kwarków d rozpada się na kwark u i bozon W, który to bozon okazuje się być przejściową kompilacją elektronu i neutrino.
n = p + W = p + e + neutrino
Coś niesłychanego. Kwark miał być taki odporny! Taki silnie oddziaływujący. Taki, co to potrzebuje miliardów dolarów na sprawdzenie swojej odporności na ludzką głupotę, a tu okazuje się że ... pstryk! i oddał nie tylko elektron, ale jeszcze neutrino. SAM!!!
Cierpliwy, nie idoktrynowany fundamentalista, który poświęci odrobinę czasu na krzyżowe porównania dostrzeże, że i z tymi bozonami coś nie tak. Zaraz to sprawdzimy.
Jak wyżej wspomniałem, neutron to proton + bozon W. Jeśli masę neutronu przyjąć za 1 (jeden), to masa protonu i masa bozonu W musi być oczywiście mniejsza od 1. A co spotykamy w publikacjach? Włos się jeży! Daję przykład:
Istnieją dwa typy bozonów W – z ładunkiem elektrycznym +1 i -1 (w jednostkach elementarnego ładunku). Obywda mają bardzo krótki czas życia, ok. 3*10^-25 s
Te bozony są mistrzami w kategorii superciężkiej wśród cząstek elementarnych. Nasi Nobliści twierdzą, że one są prawie 100 razy cięższe od protonu, i że masa ich zbliża się do masy rubidu i technetu.
Pozostaje mi jeszcze powtórzyć za oficjalną nauką, że ładunek kwarka d = (-)1/3, a ładunek kwarka u = (+)2/3
I to był ostatni gwóźdź do trumny prawie 100-letniego straszydełka o kwarkach, bozonach, hadronach, leptonach i innych dziwadełkach. Nigdy jeszcze w historii nauki, tyle zmyśleń, w tak krótkim czasie, nie zdominowało oficjalnego nurtu nauki.
W jaki sposób kwark (d) może emitować elektron przenoszący ładunek (-)1, jeśli jego ładunek wynosi (+)2/3?
Jeżeli kwark (d) z taką łatwością emituje elektron, to dlaczego drugi kwark (d), który wchodzi w skład neutronu tego nie robi?
A jeśli robi, to jaki jest czas życia protonu i w co on się przekształca emitując elektron? Zwracam uwagę, że taka nowa cząstka składałyby się z trzech kwarków (u)!
A może jest jakiś interesujący Zakaz, za który jakiś wychodziec z Lower East Side (NY) dostał Nagrodę Nobla?
Co tam Prawo Zachowania Ładunku. Im po barabanu nawet Prawo Zachowania Masy Od kiedy chłopcy dostali możliwość spekulowania przy pomocy wirtualno-matematycznej jednostki masy – elektronowolt, wara normalnie myślącym od "wyższej" nauki – jak oni to nazywają.
Te absurdy funkcjonują w publicznym obiegu, a więc chociażby dlatego nie zaprzestanę swojej popularyzatorskiej misji, bez względu na to, jakby chciało się to jakimś tam profesorom i instytucjom naukowym.
Co w zamian? Ależ to bardzo proste. Elektrony i elektrino. Tego z głową wystarczy dla zbudowania Swiata. Zaczniemy tą budowę już w następnej notce.
Inne tematy w dziale Technologie
