Już znacie odpowiedź na pytanie o to, kto będzie oceniał moje tworzenie NORMALNEJ elektrodynamiki. Elektrodynamiki dla ludzi.
Zanim przejdę do definiowania obszaru, w którym będę się poruszałchcę wam przybliżyć postacie tych, którzy będą pretendować do tego, żeby być moimi sędziami.
Brrr! Tak właśnie wyobrażałem sobie polski kocioł w piekle.
Światło i w ogóle całe spectrum EM ma dwoista naturę i żaden 'wizjoner" z S24, chocby zjadła tysiąc kotletów, tego nie zmieni.(SNAFU)
No i pomyśleć jak ta politechnika kształci in zynierów? A jak sie oni wymondrzają, jaką odwagę mają, że zwracają uwagę komuś kto 40 lat ma do czynienia z fizyką? Zadziwiające i niepojęte. (ERSMC2)
Aż się chce zapytać: Czy facetowi, który 40 lat pracuje w przemyśle porno w roli ogiera, przybywa od tego szarych komórek i rośnie u niego poziom oleju w głowie?
Gdy już rozstawiliśmy wszystkich i wszystko na swoje półeczki, to pozostaje nam tylko zdefiniować obszar w którym będziemy się poruszać. Nie wolno nam przy tym zapominać, że:
Ale my żyjemy w świecie, gdzie każdą brednię da się wpompować ludziom w głowy, trzeba ją jedynie ubrać w pseudonaukowy bełkot. (Alex_Disease)
Nikt chyba nie ma wątpliwości, że elektrodynamika powstała w ramach fizyki. Nikt już chyba nie ma wątpliwości, że wykorzystano ją do uśmiercenia tej pięknej nauki.
Nową elektrodynamikę będę tworzył w ramach fizyki, reanimując ją do życia, dla wyznaczenia własności tego obszaru, w którym będę się poruszał.
Nie będę sięgał daleko. Cytuję definicję fizyki z Wikipedii:
Fizyka (physis – "natura") – nauka przyrodnicza zajmująca się badaniem właściwości i przemian materii i energii oraz oddziaływań między nimi. Do opisu zjawisk fizycznych używają wielkości fizycznych, wyrażonych za pomocą pojęć matematycznych, takich jak liczba, wektor, tensor. Tworząc hipotezy i teorie fizyki, budują relacje pomiędzy wielkościami fizycznymi.
Ta definicja jest tak samo dobra, jak wszystkie inne, i choćby na Salon przyszło tysiąc naukowców i zjadło tysiąc kotletów tgo tego prozaicznegio faktu nie zmieni.
Musimy zająć się zdefiniowaniem jeszcze jednego obszaru, żeby ostatecznie zlikwidować wszelkie wątpliwości, jakie mogłyby się zrodzić podczas tworzenia elektrodynamiki. Dotyczy to pojęcia "pola fizycznego".
W fizyce pole – przestrzenny rozkład pewnej wielkości fizycznej. Inaczej mówiąc – w przestrzeni określone jest pewne pole, jeżeli każdemu punktowi przestrzeni przypisano pewną wielkość.
Matematycznie pole jest po prostu funkcją, która każdemu punktowi przestrzeni przypisuje daną wielkość.
Już widzę te zadowolone z siebie pyski, krzyczące w przestrzeń, że chyba eine ma rację.
No bo masa tu gdzie?
Przyjmijcie do wiadomości, że ten przestrzenny rozkład byłby niemozliwy, jeżeli w pewnym miejscu przestrzeni nie pojawiłaby się masa z integralnie przypisanym jej ładunkiem.
Przyjmijcie również do wiadomości, że Maxwell pisząc słowa:
Niech będzie w jakimś punkcie przestrzeni wektor pola elektrycznego E i niech pojawi się jego zmiana.
nie napisał o tym, że wektor pola elektrycznego musi mieć początek w ładunku, gdyż miał prawo pomyśleć, że pisze dla ludzi myślących, a nie manipulantów.
A więc precyzyjnie definicja pola powinna brzmieć tak:
W fizyce pole – przestrzenny rozkład pewnej wielkości fizycznej dookoła ładunku przenoszonego przez cząstki lub materię. Inaczej mówiąc – w przestrzeni określone jest pewne pole, jeżeli każdemu punktowi przestrzeni, leżącemu poza cząstką lub materią, przypisano pewną wielkość.
Matematycznie pole jest po prostu funkcją, która każdemu punktowi przestrzeni przypisuje daną wielkość.
Materię zdefiniujemy bardzo prosto. Jest to byt utworzony przez cząstki elementarne, posiadający określone cechy własne. Fragmentem materii nazywać będę to, co zbudowane jest jak materia z cząstek elementarnych, ale utraciło już własność danej materii (np. czas życia).
Możemy przystąpić do procesu tworzenia. A materiałem z którego będziemy tworzyć muszą być cząstki elementarne.
Drugiego nie dano, lub drugie dla bezmózgowców.
Inne tematy w dziale Technologie
