W każdym cywilizowanym kraju system piramidy finansowej tzw. argentyński jest zakazany prawnie. Prawdopodobnie wynika to z samej definicji każdego sprawiedliwego systemu prawnego, który ma chronić słabszych i w tym celu uruchamia się instytucję organizacji państwa. W każdym systemie finansowym najważniejsza jest informacja polegająca na antycypacji zdarzeń gospodarczych, dokonywana na podstawie analizy statystycznej przeprowadzonej za pomocą dostępnych danych gromadzonych właśnie przez tę instytucję finansową. Z tych powodów tylko te instytucje gromadzące środki pieniężne swoich klientów są w stanie dokonywać wiarygodnych analiz finansowych i nikt inny, one też ustalają warunki brzegowe funkcjonowania takiej piramidy.
Zasada tworzenia piramidy finansowej jest bardzo prosta, zyski dla początkowych uczestników piramidy są wypłacane z wpłat dokonywanych przez następnych wpłacających opłaty, składki lub inaczej nazwane transfery pieniężne. Każda wypłata całości składek obciążona jest sankcjami, które uniemożliwią wszystkim jednocześnie wypłacenie całości środków z tak dokonywanych wpłat.
Z tytułu funkcjonowania takiego systemu zawsze są pobierane opłaty za prowadzenie tzw. administracji i tylko one są faktycznym zyskiem dla twórców takiej piramidy finansowej. Realna gospodarka jest systemem dualnym realno-finansowym, z którego wynika że za procesami realnymi „postępują” procesy finansowe, a nie odwrotnie. Tutaj nie dość , ze procesy finansowe poprzedzają teoretycznie procesy realne to jeszcze nie istnieją żadne realne skutki procesów finansowych, poza zyskami administratorów tegoż systemu i niewielkimi częściowymi wypłatami dla nielicznych członków takiej piramidy finansowej. Każda taka piramida załamuje się kiedy odpływ oszukanych członków takiej piramidy przewyższa przypływ kolejnych naiwnych. A zawsze kiedyś nastąpi proces, kiedy liczba wpłacających będzie za mała dla utrzymania takiego systemu, jest to tylko kwestia czasu i zasobów pieniężnych danej społeczności.
A jak ma się to do obecnie funkcjonującego polskiego systemu emerytalnego.
Oparty on jest na przymusie opłacania składek, nieprzewidywalności wypłacania świadczeń (bowiem ich zmiana jest uzależniona od istniejącej sytuacji samej jednostki zarządzającej), zmiennością długości okresu opłacania składek, nieproporcjonalnością wypłat a zwłaszcza dwóch nadrzędnych czynnikach: przymusie oskładkowanej pracy, bez jej gwarancji, przez okres ustalony przez administratora składek jak również ustalanych przez niego warunkach finansowych, przymusie dożycia do określonego wieku (dla prawie 50% składkowiczów nieosiągalnego), a przede wszystkim na zasadzie, że wielkość populacji wpłacających składki będzie zawsze większa od wielkości populacji wypłacających składki. W tym systemie zasady określania wpłat w stosunku do wypłat oparto o regułę demograficzną zwaną „nonem omen” „piramidą demograficzną” (już sama nazwa wskazuje zamiar jaki przyświeca twórcom tej instytucji finansowej), jednakże bez znajomości podstawowych procesów demograficznych, czyli związku przyczynowo skutkowego pomiędzy wzrostem zamożności społeczeństwa o spadającą dzietnością w takiej populacji.
Czyli zwykła piramida finansowa zakazana w każdym cywilizowanym kraju (obecnie w USA już kolejna osoba jest z tego tytułu aresztowana) w Polsce nie tylko nie jest zakazana lecz wręcz wymuszana przez totalitaryzm niedemokratycznych władz.
