Zapoznałem się z argumentacją krytyków mojego tekstu o CPK. Zwłaszcza z zabawnym tekstem Bolbochana, który usiłuje mnie edukować, sam mając trudności z logiką i zrozumieniem czytanego tekstu. Zaczyna, nie wiedzieć czemu, od dyskusji o liberalizmie. Chyba mnie także zaliczając do liberałów. Liberał chwalący koreańskie czebole. Beczka śmiechu. No, chyba że fragment o liberalizmie jest takim: „Kartaginę należy zburzyć”, doklejanym do każdego tekstu. Z sensem i bez sensu.
Edukator Bolbochan na mój argument, że: „badania, analizy i prognozy” wszelakich ekspertów, naukowców, etc. wybiegające w przyszłość o 20, 30 czy 50 lat […] są warte mniej niż papier na którym je spisano.” odpowiada własną ‘analizą’ konkludując, że: „każdy przypadek pokazuje nam niezbędność powstania CPK”. Czyli: na argument, że dalekosiężne analizy są guzik warte, odpowiada podając kolejną taką analizę i używa argumentu ilości: wszystkie mówią to samo. Widać uważa, że ilość przechodzi w jakość (w kwestii chybionych analiz). Wiele chybionych, to jak jedna trafiona – chciałoby się powiedzieć. Ale nie to jest istotne. Istotne jest coś zupełnie innego.
Otóż Bolbochan, tak jak i wielu innych, stwierdza że transport i skomunikowanie animują powstanie przemysłu i rozwój. W zasadzie tak. Formalnie mają rację. Jeśli dla siebie i swoich dzieci pragną tylko tego, by nadal przybywali tu ‘biali ludzie’ i budowali fabryki, w których zatrudniają miejscowych ‘Irokezów’ (© Stanisław Michalkiewicz), to rzeczywiście: najważniejsze to stworzyć infrastrukturę dla tych ‘białych ludzi’.
Moje oczekiwania są znacznie większe. Co próbowałem wyłożyć w tym tekście, jak i w poprzednim: Podsumowanie rządów PiS. Generalnie mamy tylko dwie drogi: budować infrastrukturę i osiągnąć to co Hiszpania i Grecja, lub budować własny – polski – którego właścicielami są Polacy! – przemysł i dołączyć do krajów naprawdę bogatych.
