Wyrok

Obejrzałem na żywo transmisję z sądu, podczas ogłaszania wyroku we wstrząsającej sprawie zabójstwa zacnego małżeństwa przez syna i jego partnerkę. Mija rok od tragedii w Rakowiskach.

Wyrok to 25 lat pozbawienia wolności, z możliwością przedterminowego zwolnienia po upływie nie mniej niż 20 lat.

Ustne uzasadnienie wyroku było, by tak rzec, kompletne. Sędzia szczegółowo opisał przebieg wydarzeń. Następnie scharakteryzował więź, która łączyła oboje sprawców. Potem przybliżył portret psychologiczny każdego z obojga.

Na pytanie, czemu nie dożywocie, sędzia odpowiedział, że tę karę kodeks przewiduje dla ludzi beznadziejnie zepsutych, w których wypadku ta kara będzie po prostu środkiem izolacyjnym. Ale przecież gdy człowiek ma osiemnaście lat, nie jest jeszcze ukształtowanym potworem. Nie jest nawet do końca ukształtowanym człowiekiem. Uzasadnienie było bardzo obszerne i obejmowało wiele aspektów samej sprawy, jak i uwarunkowań psychologicznych.

Dwadzieścia lat w więzieniu, w czasie, gdy płyną najlepsze lata życia. Nawet najbardziej odwetowo nastawieni obserwatorzy tej sprawy zapewne zgodzą się, że trudno odmówić temu wyrokowi dotkliwości dla oskarżonych.

Oni teraz mają po 19 lat. Odsiedzą jeszcze co najmniej 19 lat (bo w poczet kary wlicza się okres zatrzymania i aresztu). To dużo czasu na refleksję, naukę, rozwój. Można skończyć studia, bardzo wiele przeczytać. Można napisać książkę.

Będąc wykształconym, mądrym 38 latkiem ma się jeszcze naprawdę bardzo dużo czasu, aby zrobić mnóstwo dobrych rzeczy w życiu.

Przybliżenie sprawy: materiał TVN24.pl