Zwycięzca bierze wszystko

Zaczęło się od wygranej Andrzeja Dudy w rywalizacji o fotel prezydencki. Potem Prawo i Sprawiedliwość wygrało wybory parlamentarne, uzyskując mandat do samodzielnego utworzenia rządu. Tak oto Suweren odsunął od władzy bardzo brzydką ekipę, której przez lata rządzenia Polską wszystko zaczęło się już mieszać. Prywatę uważali za państwowy obowiązek, nepotyzm postrzegali jako najwyższą formę demokracji. A niszczenie polskiej myśli narodowej obwieścili nowym modelem patriotyzmu. Nie każdy lubi takie wynaturzenia, więc Polacy wreszcie podziękowali gangsterom za wieloletnią współpracę.

Odsunięci wznieśli wrzawę. Powołali szemrany komitet wywrotowców, uruchomili zagraniczne macki, zorganizowali wokół Polski toksyczny kordon medialny. I wszystko na nic. Demokratyczny rząd umacnia swój mandat, zwolenników nowej władzy przybywa, a szeregi spienionych oszołomów topnieją szybciej, niż marcowy śnieg.

Zwycięzca bierze wszystko. Jak się darzy, to się darzy. Wystarczyło odsunąć partaczy od władzy, aby Opatrzność na nowo uśmiechnęła się do naszego kraju. Kwitnie polski sport, jakby rozumiejąc, że syty lud pragnie pomyślnych igrzysk. Piłkarze wrócili z mistrzostw Europy w glorii przynależnej triumfatorom, a lekkoatleci uczynili Polskę medalowym mocarstwem kontynentu.

Jakby tego było mało, dwa wielkie wydarzenia, odbywające się latem 2016 roku zadały swoisty coup de grâce obozowi zdrady narodowej. Najpierw na warszawskim szczycie NATO prezydent USA udzielił życzliwego poparcia prezydentowi RP. A w trakcie Światowych Dni Młodzieży setki tysięcy ludzi z całego świata zobaczyły na własne oczy, jak radosny, tolerancyjny, kolorowy i zasobny jest ten polski faszyzm, o którym gadzie języki syczą po zagranicznych dworach.

Z ostatniej chwili: prezydent Rzeczypospolitej Polskiej podpisał ustawę o Trybunale Konstytucyjnym. Na chwałę Pana!