Drogi Przyjacielu!
Ten wiersz pisze do ciebie poetka,
Której może strzeliła w głowie „klepka”.
Nie bierz personalnie mej poezji,
I nie traktuj jej jak herezji.
Używam metafory i przenośnie,
Żeby słowa me słychać było głośniej.
Proszę wiersz przeczytaj z uwagą,
I odpowiedz z rozwagą;
„Nie omijaj ludzi,
Gdy poznać ich się nie trudzisz.
Nie obwiniaj ich o rasizm,
Jeśli zrozumieć ich nie potrafisz.
Jedna bowiem na świecie jest Rasa,
Która po polach tych hasa.
Nazywa się „Ludzie”,
Pracujący w wielkim trudzie.
Ludzie dzielą się na dobrych i złych,
Bo niektórym wyrastają „kły”.
Mówią, że doświadczenia kształtują ludzkie spojrzenia.
Rozum niektórym zabierają,
I do „piekła” na tej ziemi zapędzają.
A wtedy innego od nich człowieka,
Omijają z daleka.
Ale ty bracie nie zapominaj,
Jak ważna jest rodzina.
Rodziną to my wszyscy powinniśmy być,
Żeby na tym świecie dobrze żyć.
Rodzina, Przyjaźń i Ojczyzna,
To ludzi wspaniała spuścizna.
Nie pozwól, żeby poglądy polityczne,
Zniszczyły przyjaźnie liczne!
