Winston Burdett (Buffalo 1913 - Rzym 1993), po studiach na Harvardzie, wstąpił na uniwersytet Columbia, gdzie studiował języki romańskie. Przez 5 lat pracował w gazecie Brooklyn Daily Eagle, gdzie pisał jako krytyk filmowy, teatralny i książkowy. Do partii komunistycznej w USA (CPUSA), wstąpić miał w 1937 r., został do niej zwerbowany poprzez działalność w kontrolowanym przez komunistów towarzystwie dziennikarskim - American Newspaper Guild (ANG). Jednym z członków władz (skarbnikiem, sekretarzem wykonawczym) ANG był w latach 1938-1946 Nathan Einhorn, związany z wywiadem sowieckim, pełnił funkcję łącznika CPUSA z wywiadem NKWD, tutaj wystąpił w roli typownika/werbownika Burdetta. Einhorn, sowiecki agent, który do 1937/8 roku był, wraz z żoną Friedą z d. Richter, działaczem Amerykańskiej Partii Pracy (ALP), po wojnie, co najmniej od 1949 aż do późnych lat 60. ten łącznik wywiadu NKWD będzie pracował m.in. jako pijarowiec dla ambasady PRL, od 1951 r. bezpośrednio, i wtedy został zarejestrowany jako "obcy agent" - oficjalny pracownik przedstawicielstwa PRL, od 1952 r. z pensją prawie 10 tys. dol. rocznie). Einhorn skieruje później Burdetta do Josepha Northa (właśc.: Jacob Sojfer, uchodźca z Rosji, od 1905 w USA), redaktora w organach Partii Komunistycznej USA (New Masses, Daily Worker), pracującego w siatce szpiegowskiej Jacoba Golosa, który obok siatek szpiegowskich prowadził też m.in. "biuro turystyczne" NKWD:
https://www.salon24.pl/u/nick/1160759,inne-firmy-turystyczne-w-zasobie-kgb
Burdett spotka się z Golosem w kawiarni na Union Square w Nowym Jorku i zostanie także rosyjskim szpiegiem za granicą (obok bycia rosyjskim agentem wpływu). Na spotkaniu dowie się, że jego pierwsza misja związana jest z wojną fińsko-sowiecką. Moskwa potrzebuje korespondenta od zachodniej strony granicy.
Za relacją samego Burdetta ("Eagle", co najmniej kandydat na taki pseudonim): "Burdett opuścił Stany Zjednoczone w lutym 1940 r., finansowany przez CPUSA i wykorzystując swoje referencje prasowe, podróżował jako wędrowny korespondent. Burdett najpierw pojechał do Sztokholmu i spotkał się z innym kontaktem, "Panem Millerem". Burdett miał rozczarować się partią, kiedy spotkał w Finlandii łącznika, który pracował jako szpieg, twardego, nieokrzesanego i obraźliwego człowieka z KGB [NKWD]. Miller wręczył mu 200$ i szczegółowo opisał misję. Burdett miał zdać relację z morale fińskiej ludności i wojska. Trzy tygodnie później, kiedy Finlandia podpisała moskiewski traktat pokojowy, Burdett odwiedził fińskie wojska w terenie przygranicznym. Wrócił do Sztokholmu, gdzie powiedział Millerowi, że Finowie byli w większości gotowi do dalszej walki. Miller zapłacił Burdettowi kolejne 400 dolarów, podziękował i odszedł".
Jak twierdził później przez kolejne dwa lata miał szpiegować tylko sporadycznie w Bukareszcie, Belgradzie i Ankarze, a w marcu 1942 r., rozczarowany komunizmem, wystąpił z partii komunistycznej i zaprzestał szpiegowania, jak twierdził karą za to miało być zastrzelenie przez Sowietów jego żony, dziennikarki z Włoch Lei Schiavi, zapewne również sowieckiego szpiega i komunistki (wymienia się też szereg innych wersji i sprawców).
Jako sowiecki agent rozpoczął w 1940 r. pracę w formule freelancer dla amerykańskiego radia CBS, nadając ze Sztokholmu i Norwegii. Od 1941 i pobytu w Turcji został etatowym pracownikiem CBS, stając się jednym z tzw. "Chłopców Murrowa" - grupy korespondentów wojennych. Relacjonował m.in. z Norwegii, Afryki Północnej, opisywał inwazję na Sycylię, walki we Włoszech, zdobycie Rzymu.
O swoim zaangażowaniu w działalność agenturalną i o szpiegowaniu dla Rosji Sowieckiej dziennikarz milczał aż do czasu, kiedy trzeba było wypełnić w 1951 redakcyjny kwestionariusz lojalności. Następnie opowiedział o tym FBI. Chciał odejść, CBS chciało żeby odszedł, ale na ostatecznie został. W czerwcu 1955 roku zeznając przed komisją ds. bezpieczeństwa wewnętrznego, wymienił dziesiątki komunistów znanych sobie w latach 30., w tym, m.in. dziesięciu towarzyszy dziennikarzy z jednego tylko Brooklyn Eagle, w którym wówczas pracował. Jego zeznania spowodowały 35 wezwań przed komisję ds. bezpieczeństwa, 26 z nich było wezwaniami do ówczesnych lub byłych pracowników New York Timesa.
Wśród dziennikarzy Brooklyn Eagle w latach 30. - Charles Grutzner z NYT przyznał się do przynależności do CPUSA (korespondent w czasie wojny w Korei, gdzie miał złamać zasady bezpieczeństwa, publikując informacje o użyciu nowego typu samolotu wojskowego F-86), później zajmował się opisywaniem zorganizowanej przestępczości. David A. Gordon z NY Daily News odmówił odpowiedzi, powołując się 29 razy na 5 poprawkę i został zwolniony. Melvin L. Barnet od 1953 r. w NYT odmówił odpowiedzi i został zwolniony, Charles S. Lewis dyrektor stacji radiowych i telewizyjnych WCAX w Vermont, przyznał "że żył z tym mrocznym sekretem". Przyznali się również Ira Henry Freeman z NYT oraz Ansel Talbert, od co najmniej 1940 roku wydawca działu wojskowego i lotniczego w NY Herald Tribune (m.in. wizytował amerykańskie bazy wojskowe na Alasce w 1948 r., korespondent w czasie wojny w Korei). Inni wymienieni to: James Glaser, do 1934 NYT później dyrektorskie stanowisko w sowieckim Daily Worker, gdzie pracował pod kierunkiem przyszłego szefa propagandy NRD - Eislera; w 1955 był redaktorem naczelnym NYP; Clayton Knowles, wieloletni korespondent NYT w Waszyngtonie; Benjamin Fine : redaktor działu edukacja w NYT; Alden Whitman redaktor z NYT, jeden z najaktywniejszych komunistów, Seymour Peck pracownik NYT, Robert Shelton, redaktor w NYT; Jack Shafer, redakcja zagraniczna NYT; Nathan Aleskovsky, asystent redaktora działu Times Sunday Book Review; Samuel Weissman, redaktor New York Times Index; Matilda Landsman, stenograf i sekretarz NYT; Jerry Zalph, korektor NYT; Otto Albertson, korektor NYT; John T. McManus, dyr. lewicowego tygodnika National Guardian, pracownik NYT od 1921 do 1937; Milton Kaufman, wiceprezes towarzystwa dziennikarskiego American Newspaper Guild a teraz przedstawiciel handlowy odmówił odpowiedzi na pytania; Monroe Stern, przewodniczący nowojorskiego oddziału towarzystwa dziennikarskiego American Newspaper Guild, piszący dla Hearsta, który został rzecznikiem prasowym ambasady Jugosławii, stwierdził, że nie należał do komunistycznej partii USA; Jack Ryan, "samozatrudniony badacz ogrodnictwa" a wcześniej komisarz nowojorskiego oddziału towarzystwa dziennikarskiego American Newspaper Guild do 1947, odmówił odpowiedzi na pytania; James Aronson, redaktor wykonawczy National Guardian, pracownik NYT w latach 1946-48; Richard O. Boyer freelancer m.in. The New Yorker i Daily Worker; William A. Price reporter policyjny w New York Daily News; Dan Mahoney, korektor dla New York Daily Mirror.
Po tych zeznaniach Burdett został przeniesiony jako korespondent CBS do Rzymu. Ten oby tylko wczorajszy sowiecki agent podjął współpracę ze służbami USA, współpracując z FBI (i nie tylko). Zostanie później ekspertem od spraw Watykanu. Miał też wyjazdy do Jemenu czy Iraku przy okazji rewolucji w tych krajach. Na zakończenie korespondował o wyborze Jana Pawła II. W rzymskim biurze pracował aż do przejścia na emeryturę w 1978 r. Zmarł w 1993 r.
