Niemiec widoczny na zdjęciu to fizykochemik Theodor Förster (1910-1974), a fluorescencyjny znaczek w klapie jego marynarki o wyraźnie niewidocznej treści to rozmyta i prześwietlona odznaka NSDAP. Chemik Förster był też członkiem nazistowskich bojówek SA, a do obu tych organizacji wstąpił w 1933 roku.
Pracował na Uniwersytecie w Lipsku, najpierw jako badacz a później wykładowca. Następnie na Uniwersytecie Rzeszy (Reichsuniversität) w Poznaniu, okupowanym i wcielonym do Niemiec jako Posen. Najpierw docent a w 1942 roku mianowany profesorem.
Po napaści niemiecko-sowieckiej na Polskę, Uniwersytet Poznański został przez Niemców zniszczony, zamknięty i ponownie otwarty w kwietniu 1941 r. jako Reichsuniversität z popiersiem kanclerza Bismarcka. Zanim ściągnięli z Lipska na katedrę Theodora Förstera, Niemcy rozprawili się z polską kadrą naukową przedwojennego uniwersytetu.
Kilka przykładów:
"Ujawnione w ostatnich latach odnalezione zdjęcia Fortu VII z okresu drugiej wojny światowej nie pozostawiają złudzeń, że Niemcy traktowali to miejsce jako obóz koncentracyjny. Na zachowanej fotografii można bowiem dostrzec na bramie Fortu VII napis: "KL-Konzentrationslager". Każdy z aresztowanych trafiał do sali dla więźniów, która szybko nazwana została "Professorenzelle".
Zamordowani w KL Posen zostali m.in.:
- prof. Stanisław Pawłowski (1882-1940), geograf, którego dwoje dzieci Niemcy zamęczą w Auschwitz. "Niemcy ukrywali śmierć prof. Pawłowskiego przed jego rodziną. W lipcu 1941 r. genewska centrala Czerwonego Krzyża powiadomiła jego bliskich, że w dniu, w którym go zamordowano, "został wypuszczony na wolność”, co rok później potwierdził Niemiecki Czerwony Krzyż".
- prof. Stanisław Kalandyk (1885-1940), fizyk,
- prof. Romuald Paczkowski (1878-1940), prawnik,
- prof. Edward Klich (1878-1939), slawista,
- dr Tadeusz Kuczma (1905-1940), prawnik,
- dr Ludwik Posadzy (1878-1939), filozof, przedwojenny bibliotekarz naukowy,
- mgr Stanisław Winiewicz, lektor języka greckiego,
- mgr Marian Baahr, przed wojną asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej,
- dr Kazimierz Chmielewski, asystent Zakładu Ekonomii Rolnej
Do tego jeszcze sojusznik Niemiec - Rosja sowiecka: Jan Bajoński (Katyń); Kazimierz Duczko (Charków); Zygmunt Hetper (Charków); Tadeusz Krokowski (Katyń); Janusz Libicki (Katyń); Edward Ralski (Charków); Walerian Sikorski (Charków); Władysław Siniecki (Katyń); Romuald Spychalski (Katyń); Tadeusz Tucholski (Katyń); Jan Wiertelak (Charków); Marcin Zieliński (Katyń); Antoni Żochowski (Charków); Tadeusz Żuralski (Katyń).
Kolejne ofiary Niemców wśród kadry Uniwersytetu Poznańskiego to m.in. terror w Generalgouvernement für die besetzten polnischen Gebiete i tu można wymienić, jako przykład, - prof. Tadeusza Chrząszcza - organizatora Katedry i Zakładu Technologii Rolnej UP - "Po wysiedleniu z Poznania znalazł się z rodziną w Warszawie, gdzie kontynuował prace badawcze i uczestniczył w tajnym nauczaniu. Jesienią 1942 zorganizował Wydział Rolniczo-Leśny Uniwersytetu Ziem Zachodnich oraz został jego dziekanem. 12 listopada 1943 został aresztowany przez Gestapo, w momencie pojmania zażył truciznę".
Zamordowany przez Niemców został także prof. Franciszek Raszeja, który przed wojną był m.in. kierownikiem Kliniki Ortopedii Uniwersytetu Poznańskiego; zmobilizowany do WP; od grudnia 1939 r. był ordynatorem oddziału chirurgicznego w Szpitalu Polskiego Czerwonego Krzyża, wykładał na tajnym Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. "Skontaktował się z przebywającym w warszawskim getcie profesorem Ludwikiem Hirszfeldem i zorganizował akcje krwiodawstwa na rzecz ludności żydowskiej". "21 lipca 1942 udał się do mieszkania w kamienicy przy ul. Chłodnej 26 na terenie getta, aby zająć się pacjentem (posiadał legalną przepustkę). Tam został zamordowany przez gestapowców pod dowództwem SS-Sturmbannführera Hermana Höflego wraz ze swoim pacjentem Abe Gutnajerem, jego rodziną, dwoma żydowskimi lekarzami oraz pielęgniarką".
9 września 1939 od niemieckiej bomby zginął jego brat - Leon Raszeja, prezydent Torunia. Drugi brat, ksiądz prof. Maksymilian Raszeja, wicerektor i profesor Seminarium Duchownego w Pelplinie aresztowany przez Niemców i przesłuchiwany także w celach rabunkowych (Biblia w wydaniu Gutenberga) został wraz z 15 innymi księżmi zamordowany 20 października 1939 r.
I tu wchodzi chemik z Niemiec - Theodor Förster, cały na biało.
(1955 r.)
Od 1947 do 1951 pracował w Instytucie Maxa Plancka w Getyndze, jako kierownik działu Chemii Fizycznej. W 1951 został profesorem na Uniwersytecie w Stuttgarcie. "Promień Förstera został nazwany na cześć Theodora Förstera . Co dwa lata wydział foto-chemii Towarzystwa Chemików Niemieckich /Die Gesellschaft Deutscher Chemiker e.V. (GDCh)/ wraz z Niemieckim Towarzystwem Chemii Fizycznej Bunsena /Die Deutsche Bunsen-Gesellschaft für physikalische Chemie (DBG)/ ogłasza "Die Theodor-Förster-Gedächtnisvorlesung" czyli Wykład Upamiętniający Theodora Förstera "za wybitne osiągnięcia w dziedzinie fotochemii”.
Die Theodor-Förster-Gedächtnisvorlesung w 1989 r. otrzymał od Niemców w nagrodę aktywny w tym zapewne rojącym się od ciekawskich fotochemicznym świecie peerelowski obieżyświat Zbigniew Ryszard Grabowski, ojciec łgarza Jana Grabowskiego. Było to już jego drugie wyróżnienie o nazwisku Förster bo w 1976 roku dostał Theodor Förster Lectureship.
