NIEBO - Henryk Zbierzchowski
Życie po śmierci jest duszy potrzebą,
jako nagroda za ogrom katuszy.
Każdy otrzyma tylko takie niebo,
jakie wymarzył w swojej własnej duszy.
Więc dla jednego będzie ono halą,
cichą, samotną, pośród skalnych szczytów,
które jak krwawe pochodnie się palą,
w czasie zachodów i srebrzystych świtów.
A dla drugiego, wielkim miastem będzie,
gdzie ustawicznie zgiełk sen z powiek płoszy,
świecącem łuną po świata krawędzie,
jak gorejący krzak wszelkich rozkoszy.
Jeszcze innemu będzie ono może
spotkaniem duchów na łąkach wieczności,
rozprawiających w wieczornej porze,
o bogu, prawdzie, szczęściu i miłości.
Dlatego kocham ten kąt najuboższy
na ziemi, zanim ziemia mię pogrzebie,
albowiem lękam się, czy ktoś najdroższy,
znajdzie się kiedyś ze mną w mojem niebie.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Henryk Zbierzchowski.
