O ile cały czas eksperymentatorzy nad fuzją termojądrową sądzili,
że jedyną możliwą drogą do niej jest reakcja:
                2D+2D=3He+n+3,26 MeV       (1)
gdzie dalej       n=p+e(-)+ve (antyneutrino) (2) przy półrozpadzie 15,3 min

   lub         2D+2D=3T+p+4,03 MeV        (3)
   i dalej       3T=3He+e(-)+Ve+0,02 MeV    (4)
Jednak w każdym z tych schematów, powstają,oprócz tego że przebiegają
z niszczącą siłą,produkty radioaktywne:
-w pierwszej neutrony
-gdzie powstały tryt przy półrozpadzie 12 lat jest słaboradioaktywny.
Co prawda ten drugi schemat reakcji jest na 7-8 potęg niższy od pierwszego.

Ale dlaczego naukowcy sie na nich skupili?
Dlatego ze otrzymanie deuteru z wody jest dość proste,a zapasy wody
na Ziemi duże póki co.
Jesli przyjmiemy ilosc deuteru w zwykłej wodzie na 0,015% to z 1 L wody
dostaniemy energii na ogrzanie 4m3 wody.
Skad deuter we wodzie?
Dotychczas sądzono że pojawił się w rezultacie jądrowych reakcji na Słońcu:
                1H+1H=2D+e(+)+Ve+0,93 MeV   (5)
czyli że pojawił się z kosmosu.
Nie chodzi tylko o to że nie próbowano tej reakcji powtórzyć w cyklotronach,
gdyż przeczy po prostu prawom zachowania:
-spinu izotopowego,
-wymaga by przy niej zachodzil B-eta rozpad protonu wg schematu:
                P=n+e(+)+Ve                 (6)
Prawdopodobieństwo takiego rozpadu jest zbyt małe by go zarejestrować.

Jednak w wirowym ruchu wody taka reakcja jest jak najbardziej normalna.
Aby ją zrozumieć to w równaniu (6) nalezy przenieść symol pozytronu e(+)
z prawej jego częsci na lewą:
                1H+1H+e(-)=2D+ve+1,953 MeV    (7)
Takie przenosiny nie stoją w sprzecznośći z prawidłami algebry jądrowej,
ale wymagają zastąpienia cząstek antycząstkami.
Proces przemiany elektornu w neutrino jest łagodniejszy niż proces
narodzin pary: pozytron-neutron.
Wyniki pokazują że jeśli reakcja (6) przebiega w ciągu milionów lat,
to reakcja (7) w ciągu ok. godziny,przy tej samej częstotliwości zderzeń.
Jednak jeśli dla zderzenia w reakcji(6) wystarczą 2 cząstki,to w (7) są potrzebne już 3.
Prawdopodobieństwo takiego jest nieuchwytne w plazmie, czy gazie,
jednak we wodzie zachodzi to na bieżąco.
W chemii np. takie procesy sa nawet pożądane,vide katalizatory.
We wodzie istnieją duże możliwości zbliżenia 2 protonów i elektronu.
Jest to możliwe dzięki bardzo niewielkim więziom wodorowym łączącym 2 molekuly wody .
Jak wykazaly badania struktury wody i lodu jeszcze w latach 30-tych ub. wieku,
proton nie znajduje się w środku prostej linii między atomami tlenu,
a na 1/3 tej odległości.
Jednak proton nie siedzi tam spokojnie,tylko przeskakuje w dół tej więzi,
z częstotliwością 10(4)/sek.
Tak zachowują się jądra deuteru w ciężkiej wodzie.
Jednak w świecie kryształów czy wody,z różnych przyczyn proton wybija się z tej więzi.
Pojawiają się więzi defektywne.
W 1951r. eksperymentalnie potwierdzono istnienie takich defektów w kryształach lodu,
w przedziale 10(15) -10(16) /cm3 .
Aby we warunkach plazmy protony zbliżyły się należy ją rozgrzać do milionów stopni.
Nic im wtedy nie stoi na przeszkodzie aby tunelować przez barierę kulonowską,
rozdzielającą ich aby powstała reakcja (6).
Niezbędny dla tej reakcji elektron jest zawsze pod ręką, gdyż wszystko przeciez
zachodzi w obłoku tlenu i wodoru.
Protonowi trudno jest już  wtedy uniknąć reakcji.
Dla tego typu reakcji konieczna jest orientacja spinu obu protonów.
Jednak równoległa jest niemożliwa wg zakazu Pauliego.
Dla rozpoczęcia reakcji (6) konieczne jest przekręcenie spinu 1 z protonów na więzi
wodorowej.
Takie przekręcenie spinu zachodzi z pomocą pól torsyjnych, przy ruchu wirowym wody.
Takie efekty są przecież już w użytku w różnych urządzeniach technicznych.

Nie zachodzi wtedy naruszenie zakazu Pauliego, gdyż pola skrętne (torsyjne -czas)
zapewniają małą energię dopełniającą.
W rezultacie proton znajduje się na innym niż drugi,poziomie energetycznym.
Następuje rozszczepienie poziomu energetycznego, zakazu Pauliego się nie narusza
tylko obchodzi.

Kiedy spiny obu protonów sa już równoległe,nic im nie przeszkadza wstąpić w reakcje (7)
doprowadzającą do powstania deuteru.
Takie reakcje występują w strugach i rzekach, również we wirach atmosfery.
Dlatego można stwierdzić że deuter w naszej wodzie nie przyszedł z kosmosu,
a ma ziemskie pochodzenie.
Dlatego jest go więcej w burzliwych niż spokojnych rzekach.
Po ostatnich danych astronomów w okresie formowania młodych gwiazd sa one zbudowane
z wody i jej par.
Można przyjąć że w gwiazdach deuter rodzi się nie we wyniku reakcji (6) a (7) .

Opracowano za :
http://universalinternetlibrary.ru/book/potapov/vvedenie.shtml