... prędkości. Tak tak. Chodzi o to słynne relatywistyczne składanie prędkości będące wynikiem nieodgadnionych procesów myślowych geniusza - Einsteina.
Dlaczego ja piszę o tym składaniu?
Piszę, bo mam lepszą propozycję takiego składania.
Uważam, że "relatywistyczne składanie prędkości Segerna" zdecydowanie góruje nad tym Einsteina.
Zaraz wyjaśnię dlaczego.
Otóż spójrzmy na schemat i wzór na tradycyjne einsteinowskie składanie prędkości. Co my tam widzimy? Widzimy rakietę poruszającą się z prędkością u względem obserwatora O. Rakieta wystrzeliwuje pocisk, który względem rakiety ma prędkość v'.
Jeśli rakieta ma prędkość 0,7c, a pocisk ma prędkość również 0,7c. To v, czyli prędkość
pocisku względem obserwatora O wynosi 1,4c.
Pardon. 1,4c nie może przekraczać c, więc zgodnie ze wzorem będzie to (0,7+0,7)/ (1 + 0,7*0,7), a więc
1,4/1,49, czyli 0,94c.
I co jest takiego śmiesznego w tym ensteinowskim składaniu prędkości? Śmieszne jest to, że prędkość pocisku względem obserwatora O zależy od prędkości rakiety. No bo np. kiedy pocisk porusza się z prędkością 0,5c, to jego prędkość wzgledem obserwatora O zależy od prędkości rakiety. Tak to sobie Einstein wymyślił. Wygląda to komicznie i absurdalnie, jak zresztą wszystko w teorii względności.
Wyobraźmy sobie teraz, że samolot lecący z prędkością 300km/h wystrzeliwuje pocisk z prędkością 1000km/h. Relatywistycznie rzecz biorąc prędkość tego pocisku względem obserwatora na ziemi będzie się zmieniać w zależności od tego jaką prędkość ma samolot. Samolot pińcet to pocisk łosimset. Samolot łosimset, a pocisk czystapindziesiont. Noż kupa śmichu relatywistycznego.
Spójrzmy na dodawanie relatywistyczne 0,7+0,7=0,94c (normalnie 1,4c)
A teraz spójrzmy na 0,5+0,9=0,97c (normalnie też 1,4c!)
Przecież tak nie może być! I dlatego żeby już tak nie szydzono z tych relatywistów postanowiłem naprawić to dodawanie.
Jak teraz będziemy relatywistycznie dodawać pokażę na przykładzie:
Składamy np. prędkości które w sumie galileuszowskiej dają nam 1,6c.
Rysujemy prostokąt 10 x 6 kratek gdzie 10 kratek to 1c.
Następnie wycinamy nasze bazgroły i rysujemy przekątną.
Teraz zaginamy lewy bok prostokąta do przekątnej.
I voila! Mamy 0,85c!
No! Teraz wreszcie wszystko gra! Teraz pocisk wystrzelony z rakiety będzie miał zawsze relatywistyczną prędkość względem obserwatora niezależną od prędkości rakiety!
Inną zaletą takiego składania prędkości jest prawidłowe relatywistyczne składanie prędkości większych od c!
Takie składanie radzi sobie również doskonale z red-shiftem! No bo weźmy taki parametr z=v/c mówiący nam o przesunięciu ku czerwieni. Dla z=1 prędkość ucieczki galaktyki wynosiłaby c. A przecież znaleziono obiekty, które mają z=12, czyli oddalające się z prędkością 12x większą od c! No i tu moja metoda pozwoli ograniczyć tę prędkość do prędkości mniejszej od c i zlikwidować dość idiotyczną tezę o rozszerzaniu się Wszechświata. O czym każdy może się przekonać za pomocą kartki papieru, ołówka i nożyczek :-)
