Gdy w młodej rodzinie rodzi się dziecko, rodzina traci wszystko, lub zyskuje drugie tyle – zależy jak na to spojrzeć. Traci wszystko, co miała do tej pory, bo w obliczu tego maleństwa wszystko przestaje się liczyć. Zyskuje drugie tyle, bo wszystko co miała do tej pory, a nawet więcej, byłaby gotowa oddać za nowo narodzonego.
Wkrótce, nam wszystkim, narodzi się maleńki Bóg Człowiek! Stracimy, czy zyskamy? Chyba zyskamy, bo przecież już od halloween cały świat się śmieje i cieszy! Cóż to bowiem za satysfakcja: oto my jesteśmy bogaczami, a On Stwórca wszystkiego biedakiem w pożyczonym żłóbku. Mieszkamy w pięknych domach oświecanych światłem z telewizorów, przy których Gwiazda Betlejemska wygląda jak marna karbidówka. Jesteśmy bogaci i ciągle się bogacimy, nigdy już nie będziemy biedakami – On zaś, nigdy nie dorobi się niczego, całe życie będzie musiał spłacać nasze długi. Dlaczego właśnie On musi za to wszystko zapłacić? Sam się przecież zgodził, pewnie w ramach spłaty leasingu żłóbka, my w każdym razie jesteśmy urządzeniu na całe życie, a nawet na jeden dzień dłużej. Dalej więc: kupuj, sprzedawaj, baw się, kupuj, kupuj,… Stój! Zatrzymaj się przy żłóbku i pomyśl chwilę... Gdzie jest bieda prawdziwa, a gdzie prawdziwe bogactwo?
Maleńki Jezu, bogaty w Miłosierdzie, zmiłuj się nad nami biednymi grzesznikami, odwróć od nas wszystko, co nam przesłania Światłość prawdziwą. Oświeć nas światłem wiary, ukaż ją nam wszystkim na całym świecie, tak wyraźnie jak Gwiazdę Betlejemską pasterzom, a przynajmniej niech zajaśnieje w naszej Ojczyźnie i w naszych rodzinach!
Niech dobry Jezus da wszystkim, którzy tu piszą i czytają, błogosławione Święta! Niech wszystkich obdarzy radością prawdziwą! Radością, która od Niego pochodzi i która nie cichnie wobec trudności, a nawet cierpienia. Która wszystko przetrzyma, od Żłóbka do Krzyża. Miłość przychodzi na świat, radujcie się!
