Kontynuacja głównego wątku, poprzedni odcinek: https://www.salon24.pl/u/orant/930640,o-modlitwie-2 .
Jeszcze jedna zachęta do dyskusji, wersja „internetowa” głównej tezy - głosi to samo, ale do dyskutowania jest dużo bardziej poręczna:
Człowiek, który nigdy nie modli się do Boga swojego Stwórcy, jest głupcem.
Tak uważam, chociaż często ja sam jestem takim praktykującym głupcem, i chociaż szczerze wątpię, aby ktoś był tym głupcem praktykującym do końca, konsekwentnie, i w każdej sytuacji, nawet „w okopach”. Poszukuję zatem zwolenników i przeciwników, a najbardziej i najusilniej zapraszam żarliwych „nieprzyjaciół Pana Boga” - to głównie dla nich składam mozolnie te litery. Ktokolwiek, cokolwiek dorzuci od siebie, będę mu wdzięczny. Tym bardziej, że mam przewagę nad czytelnikiem - ja już wiem co udało mi się napisać, a udało się niewiele. Nie udało się natomiast sporo: nie udało się, przede wszystkim, zwięźle sformułować uzasadnienia głównej tezy. Gdy siadałem do pisania, myśli wydawały się układać w prosty i klarowny przekaz, ale zanim z głowy, poprzez palce i klawiaturę, dotarły na ekran komputera, trochę się jakby zaciemniły. Pewnie z powodu palców nie nawykłych do pisania, bo rzecz nadal wydaje się być całkiem oczywista. Skąd brać ten język giętki…? Odpowiedzmy sobie zatem wspólnie: czy mogę, nawet powinienem, modlić się tylko dlatego, że jestem rozumny? Chociaż niewierzący.
Cdn.
