Model skręcanej gumki a...
skracanie, rozciaganie, zaginanie i dodawanie czasu w przestrzeni.
Wielokrotnie poruszałam temat dodatkowego wymiaru kołowego Kaluzy-Kleina. I oczywiście uważam, że wymiar kołowy został bezpodstawnie upchnięty do "przestrzeni Plancka".
I. POSTULAT – wymiar prędkości.
A) stałość wymiaru prędkości.
Jeśli chodzi o podstawę w rozumieniu naszego świata, to można przyjąć za wymiar podstawowy wymiar prędkości, stałej prędkości "c" (co sugerował Krzysztof J. Wojtas) jako wielkość ubezwzględnioną wobec wszystkich innych prędkości obowiązujących w naszym świecie. Albowiem stała fizyczna "c" umożliwia istnienie naszego świata materii. Inna podstawowa stała fizyczna spowodowałaby istnienie całkiem innego fizycznie świata, niewyobrażalnego dla tych, którzy wierzą w istnienie wyłącznie tego "naszego" świata materialnego. Wiele różnych podstawowych stałych fizycznych świadczyłaby o tym, że możliwe jest istnienie wielu światów, których część znajduje się obecnie poza zasięgiem percepcji ludzkiej istoty, gdy te podstawowe stałe wielkości przekraczają wielkość "c".
B) zmienność wymiaru prędkości.
W przypadku sumowania stałych prędkości "c" możliwe jest pojawienie się wielkości większych od c – „ponadświetlnych”, które powodują jednocześnie rozpoczęcie „tykania zegara”. Ponieważ n * c = V Pojęcie czasu tworzy się wówczas poprzez rozpad wymiaru prędkości "V" na d i t:
n*c = d/t
III. POSTULAT – rozpad wymiaru prędkości na dwa wymiary: przestrzenny i czasu.
c = D/T. W tym przypadku D jest stałą, T również. Istnieje też inna zależność dla prędkości zmiennych "V". W tym przypadku V = d/t czyli wszystkie te trzy wielkości (prędkość, droga/odległość oraz czas) mogą być zmienne, jednak w ściśle ustalonej relacji wynikającej z tego wzoru.
Wymiar prędkości „c” oraz „V” ma swoje dwie składowe, które w przypadku, gdy są one zmienne („V”) np.: przy skracaniu drogi/odległości następuje zmiana jednostki czasowej, wówczas wymiar prędkości może rozpaść się na jego dwie składowe: pod-wymiary:
1. droga / odległość
2. czas.
Wymiar prędkości może "rozpaść się" na trzy wymiary przestrzenne i wymiar czasu, które w naszym świecie mogą być względnie od siebie niezależne. Ale wszystkie wymiary mogą być powielane w nieskończoność i mogą mieć różne parametry (zakresy czasowe i przestrzenne), co różnicuje zjawiska i obiekty między sobą tak, jak i ich gęstości.
Inny na przykład jest czas mojego życia, a inny protonu lub cząstki eteru, którego pochodną jest foton.
Inne są prędkości ruchu... i różne gęstości mojego fizycznego ciała, protonu czy eteru.
IV. POSTULAT – wymiar kołowy i wymiar liniowy a stałość i zmienność czasu
A teraz o różnicy między "skracaniem" i "zwijaniem... Załóżmy, że moja ulubiona gumka aptekarska, która jest okręgiem, jest modelem orbity czyli drogi (lub odległości od A do B), którą dana cząstka punktowa wykonuje w stałym czasie T równym 1. sekundzie. Przyjmijmy jej promień za jednostkowy czyli R =1. Jest on stały. Gdy jednak skręcisz czyli "zwiniesz" taką gumkę do dwóch podokręgów, to promień pojedyńczego podokręgu ulegnie zmianie do r = 1/2. R = 2 * 1/2. Gdy skręcisz ją do trzech okręgów, promień dla każdego podokręgu wyniesie r =1/3 itd. Zaznaczam różnicę między stałym "R" oraz zmiennym "r".
Czyli skręcając zwijam taką gumkę.
2 pi R = n * 2 Pi r
stąd:
r = 2 Pi R/ n* 2 Pi
oraz
r = R/n
Załóżmy, że w przypadku rzutowania na euklidesową płaszczyznę takich różnych stanów "zwiniętej" gumki, podokręgi idealnie się pokrywają. Gdy przyjrzę się zmianom promienia, które obserwuję na euklidesowej płaszczyźnie jako rzuty tych stanów, zauważę, że promień ten ulega "skróceniu".
Gumka jest modelem dla stałej prędkości cząstki C = D/T, której odpowiada jej promień: D/T = R. Geometrycznie wielkość gumki możemy zapisać jako 2 Pi R = 2 Pi D/T. Jednak przy jej skręcaniu obserwujemy zmienny promień r dla każdego podokręgu. Dlatego możliwa jest obserwacja zmiennych prędkości r = d/t. Skoro skróceniu w prowadzonej obserwacji ulega promień gumki, to skróceniu ulegnie także obserwowana prędkość v = d/t. Rozróżnienie prędkości stałej i zmiennej zaznaczam jako „c” – stała i „v” – zmienna.
Gdy zaczniemy obserwować przejścia od jednego stanu do następnych stanów owej gumki, będziemy go mierzyć w sposób liniowy i dostrzeżemy, że czas procesu zmian jej stanów jest zmienny. Istnieje więc czas stały - dla promienia okręgu: T = 1 sekunda oraz zmienny czas liniowy – na prostej: t = n*T dla t mniejszych od T (ułamkowych).
Gdybyśmy skręcili do punktu (malutkiej kuleczki) kilka takich gumek- orbit cząstki o prędkości "c" i upakowali je do jednego pudełka, to wówczas każda z nich miałaby swój czas stały T, ale czas obejmujący je wszystkie w sumie byłby równy t = n *T dla t większych niż T.
Co do ilości wymiarów przestrzennych, to inna sprawa... Oczywiście, że w takiej obserwacji efektów skręcania - zwijania gumki prowadzonej na przykład na płaszczyżnie euklidesowej, następuje percepcyjnie odrzucenie jej innych podokręgów równoległych. Obserwować możemy wyłącznie jeden podokrąg 2 Pi r, dlatego resztę „zaniedbujemy” i odrzucamy:
n – 1 = n* 2 Pi r – 2 Pi r, gdzie „n” to liczba wszystkich podokręgów.
Im krótszy promień obserwowanego podokręgu, tym więcej tych równoległych podokręgów. Ale uważam, że percepcyjnie właśnie pomija się fakt upakowywania okręgów w przestrzeni poza płaszczyzną euklidesową czyli – powiedzmy – w hiperprzestrzeni.
Gumka w stanie o R=1 znajduje się w takim stanie, który możemy uznać za jej stan „podstawowy” o największej „bezwładności” i „najniższej energii”. Gdy od promienia gumki R=1 czyli "całości" będę odejmować kolejne wartości r, które są wartościami ułamkowymi, to znaczy, że pozostała część "gumki" znajduje się w jakiejś przestrzeni, którą przy obserwacji zmiennych stanów gumki, obserwacji prowadzonej na euklidesowej płaszczyźnie, POMIJAMY. Ona oczywiście istnieje, ale poza "płaskim światem". Gdzieś, w jakiejś Hiper- lub Meta-Przestrzeni. (Osobiście wolę termin Meta-przestrzeń).
Model skręcanej gumki a mechanizm czasu.
Założenie:
1 CZAS GUMKI:
a) Gumka ma promień związany z czasem stałym T = 1 sekunda.
b) Gumka zmienia swoje stany (zwinięta do „punktu” i rozwinięta z powrotem) w czasie t.
2. CZAS OBSERWATORÓW:
Teraz załóżmy hipotetycznie, że prowadzimy badania różnych stanów gumki. Mamy dwie takie same gumki i robimy zdjęcie każdego, kolejnego stanu. Każde zdjęcie jest kolejnym stanem gumki czyli DANYM stanem gumki w czasie teraźniejszym OBSERWATORA. Mamy wiele zdjęć z różnych czasów teraźniejszych, które stają się przeszłością. Który z tych stanów jest bezwzględną teraźniejszością gumki, ten na pierwszym zdjęciu czy ostatnim? Uzgadniamy między sobą czyli umawiamy się na przykład, że będzie to stan na pierwszym zdjęciu.
Zaczęliśmy te badania w tym samym czasie i wystartowaliśmy o godzinie 0.00. Jednak, gdy się spotykamy, to okazuje się, że na pierwszym zdjęciu obserwatora A gumka znajduje się w stanie, który można opisać jako r = 1/500, a na pierwszym zdjęciu obserwatora B gumka znajduje się w stanie r = 1/2.
Na drugim zdjęciu obserwatora A, gumka znajduje się w stanie r = 1/1000, a na drugim zdjęciu obserwatora B gumka znajduje się w stanie R = 1.
Według doświadczenia obserwatora A stanem początkowym jest stan o r = 1/500.
"Przeszłością" gumki przed rozpoczęciem doświadczenia są stany, gdy r jest większe od 1/500, a jej kolejne stany "przyszłości" są oznaczane coraz mniejszymi wartościami r.
Według doświadczenia obserwatora B,
stanem początkowym gumki jest stan o r = 1/2. Gumka „w przeszłości” znajdowała się w stanach, gdy r było mniejsze niż 1/2, a jej kolejne stany "przyszłości" są "dziwne": na przykład najpierw pojawia się stan R=1, a następnie znów stan r = 1/2. Czy obserwowana przez obserwatora B zmiana stanów gumki świadczy o tym, że gumka cofnęła się w czasie? Nie.
No i ostatnie pytanie:
Gdzie powinniśmy umiejscowić teraźniejszość, przeszłość i przyszłość gumki, jeśli oscylacja tej gumki jest ciągła i nieskończona: w jej czasie własnym czy w czasie obserwatorów? Wiemy, że gumka może być zwijana i rozwijana. Gdzie umiejscowimy "początek" tego procesu, jeśli jest on ciągły i nieskończony? Możemy określić i wybrać czyli uzgodnić jakiś stan za początkowy. I określić ten stan jako czas teraźniejszy dla gumki. Będzie to uznanie jakiegoś stanu gumki za ubezwzględniony.
WNIOSEK:
Taka gumka jako oscylator działający w nieskończoności nie ma ani przeszłości, ani przyszłości. Jedynie obserwator za pomocą swojej percepcji dokonuje takiego ustalenia wybierając jej „względny początek”. Jest on względny nawet wtedy, gdy za początek cyklu uzna jej stan "punktowy" lub stan o największym promieniu R. Może on uznać za bezwzględny stan o "najniższej" energii lub o "najwyższej". A nawet jakiś pośredni.
Czas stały T gumki równy jej promieniowi R = 1s jest niezależny od obserwacji prowadzonej przez obserwatora i wobec tego jest bezwzględny. Czas t jej oscylacji jest z kolei zależny od energii dostarczanej gumce. Ta może, ale nie musi być zależna od obserwatora. Gdy nie jest zależna od obserwatora, staje się bezwzględna, a gdy jest zależna od obserwatora staje się względna. Od obserwatora zależy jedynie sposób mierzenia jej zmiennych stanów. Tylko obserwator może dokonywać obserwacji jej zmiennych stanów. Sama gumka nie może. Nie może ze względu na brak możliwości obserwacji swoich zmiennych stanów zachodzących w czasie liniowym t, które są wynikiem braku zatrzymania jej ruchu. Z kolei PROCES zmian stanów gumki obserwator mierzy własnym czasem linowym t, który jest względny.
