Rzecz będzie o czymś, co z kryminalistyką na pozór nie ma wiele wspólnego. Tymczasem matematyka i fizyka we wspólczesnej kryminalologii ma więcej niż istotne znaczenie.
Nowoczesne techniki badań opierają się o wzorce matematyczne w kwestiach mających zasadnicze znaczenie przy ustalaniu chociażby trajektorii lotu pocisku, czy też pola rażenia w wyniku eksplozji materiału wybuchowego. Matematyka pozwala więc określić miejsce wybuchu lub miejsce z którego oddano śmiertelny często strzał. Ale nie tylko to.
Pierre de Fermat urodził się 17 sierpnia 1601 roku w Beaumont-de-Lomagne, z wykształcenia był prawnikiem i lingwistą. Od 1631 pełnił również stanowisko radcy sądowego w Tuluzie.
Nie był matematykiem, ale w chwilach wolnych zajmował sie tą dziedziną nauki. Napisał wiele prac, które w większości stały sie znane dopiero po jego śmierci.
Głównym powodem zainteresowania jego osobą było matematyczne równanie, które Fermat sam sformułował i stwierdził, ze udało mu sie je rozwiązać. Nie wyprowadził jednak wiarygodnego dowodu na swoja tezę.
Wielkie twierdzenie Fermata:
dla liczby naturalnej n > 2, nie istnieją takie liczby naturalne x, y, z, które spełniałyby równanie xn + yn = zn
Pierre de Fermat zanotował je na marginesie łacińskiego tłumaczenia książkiArithmeticaDiofantosa i opatrzył następującą uwagą:
znalazłem zaiste zadziwiający dowód tego twierdzenia. Niestety, margines jest zbyt mały, by go pomieścić,
lub wg innej wersji
Jest niemożliwe rozłożyć sześcian na dwa sześciany, czwartą potęgę na dwie czwarte potęgi i ogólnie potęgę wyższą niż druga na dwie takie potęgi; znalazłem naprawdę zadziwiający dowód tego, jednak margines jest za mały, by go pomieścić.
Twierdzenie zostało sformułowane przez Fermata w roku 1637. Opublikowano je dopiero w roku 1670, po odnalezieniu go w pozostałych po śmierci pismach Fermata, i z miejsca stało się wyzwaniem dla kolejnych pokoleń matematyków – wiadomo bowiem było, że wiele twierdzeń formułowanych przez Fermata okazało się prawdziwymi, a ich dowody zostały znalezione przez innych. To jedno przez ponad 300 lat opierało się próbom dowodu w ogólności, znane były dowody szczególnych przypadków. Dlatego też nazwane zostało ostatnim (wielkim) twierdzeniem Fermata.
Dowód ostatecznie został przeprowadzony przez angielskiego matematyka Andrew Johna Wilesa dopiero w roku 1994, co było jedną z największych sensacji naukowych XX wieku. Zajmował on ok. 100 stron A4 i wyrażony był w języku topologii i krzywych eliptycznych.
Wiles stał sie więc największym detektywem obok Scherloka Holmesa (;)), który potęgą rozumu wyjaśnił tę niesamowitą, matematyczną zagadkę.
