Protektorat Saary został wydzielony z francuskiej strefy okupacyjnej 15 grudnia 1947 roku i funkcjonował na arenie międzynarodowej pod kontrolą Francji do 1 stycznia 1957 roku. Został wtedy na podstawie plebiscytu oraz traktatu podpisanego w Luksemburgu włączony do terytorium RFN.
Saarländischer Fußballbund został założony 25 lipca 1948 roku w Sulzbach, a pierwszym przewodniczącym został Willy Koch. Pod auspicjami nowego związku organizowano na terenie Protektoratu Saary rozgrywki piłkarskie - Ehrenliga Saarland.
Rozegrano trzy sezony ligowe. W sezonie 1948/49 mistrzem został VfB Neunkirchen, w następnym Sportfreunde Saarbrücken. Ostatnim mistrzem została drużyna 1. FC Saarbrücken II. W kolejnych sezonach dzięki odtworzeniu DFB drużyny z Zagłębia Saary występowały w niemieckich rozgrywkach ligowych.
W sezonie 1948/1949 na prawach gościa 1. FC Saarbrücken występował we francuskiej Division 2 pod nazwą FC Sarrebruck. Na koniec rozgrywek uplasowali się na 1. miejscu, lecz w wyniku protestów francuskich klubów odmówiono im awansu do najwyższej klasy rozgrywkowej oraz przyjęcia do francuskiej federacji piłkarskiej. W związku z buntem klubów do rezygnacji podał się prezydent FFF Jules Rimet, a drużyna z Saarbrücken opuściła francuskie rozgrywki. Działaczom 1. FC zależało, aby pierwsza drużyna rozgrywała mecze z silnymi przeciwnikami, dlatego nie zgłosili pierwszej drużyny do Ehrenliga Saarland (w lidze występowała druga drużyna). Powołali oni do życia Internationale Saarlandpokal, rozgrywki które uznawane są za prekursora Pucharu Europy.
Pierwsza edycja odbyła się w sezonie 1949/1950 i została wygrana przez 1. FC Saarbrücken. Udział w premierowej edycji turnieju wzięły kluby z Francji (FC La Chaux-de-Fonds, Stade Rennais UC, FC Nancy, FC Sète, Toulouse FC, FC Metz), Belgii (Standard Liège), Szwecji (IF Elfsborg, Degerfors IF), Danii (KB København), Jugosławii (NK Hajduk Split), Chile (Santiago de Chile), Austrii (FK Austria Wien, SK Rapid Wien) oraz Szwajcarii (AC Bellinzona). Kolejna edycja nie została dokończona ze względu na włączenie klubów z Zagłębia Saary do struktur DFB. Natomiast w części kwalifikacyjnej turnieju ponownie wzięły udział kluby z Niemiec, Francji, Belgii, Austrii, Jugosławii oraz Brazylii.
Pierwsza edycja Pucharu Europy została rozegrana w sezonie 1955/1956, a jako reprezentant Protektoratu Saary wystąpiła drużyna 1. FC Saarbrücken. W pierwszej rundzie odpadła w dwumeczu z A. C. Milan przegrywając 7:5 (pierwsze spotkanie wygrane 4:3, w rewanżu A. C. Milan wygrał 4:1).
W krótkiej historii Protektoratu Saary należy jeszcze odnotować mecze reprezentacji Saary. Drużyna narodowa rozegrała 19 spotkań, w tym 10 meczów z drużynami B. Bilans to 6 zwycięstw - 3 remisy - 10 przegranych. Reprezentacja Saary w kwalifikacjach do Mistrzostw Świata 1954 zajęła 2. miejsce w grupie za reprezentacją RFN nie wchodząc do turnieju finałowego.
W swojej historii drużyna miała dwóch selekcjonerów. W latach 1950 - 1952 drużynę prowadził francuski trener Auguste Jordan , natomiast w latach 1952 - 1956 Helmut Schön , który w późniejszych latach poprowadził reprezentację RFN do Mistrzostwa Świata oraz Mistrzostwa Europy. Najwięcej meczów w reprezentacji rozegrał Waldemar Philippi (18), natomiast najwięcej bramek na swoim koncie zapisali Herbert Binkert oraz Herbert Martin (po 6 goli).
Gerhard Siedl to jedyny zawodnik reprezentacji Saary (16 spotkań i 4 gole), który również zagrał w reprezentacji RFN (6 meczów i 3 bramki). Warto zaznaczyć, że w debiutanckich spotkaniach reprezentacji wpisywał się na listę strzelców. W barwach Saary strzelił gola reprezentacji B Szwajcarii, natomiast w barwach RFN w debiucie strzelił reprezentacji Holandii.
W momencie likwidacji Protektoratu Saary i wchłonięcia go przez RFN zakończyła się krótka historia piłki nożnej spod znaku niezależnego Saarländischer Fußballbund.
