Tuż po konklawe, zaraz przed wejściem na balkon Bazyliki św. Piotra papież Franciszek stanowczo odmówił założenia czerwonej aksamitnej pelerynki. Jest ona zrobiona przez zakład krawiecki Gammarelli z aksamitu i obszywana białym futrem z gronostajów. Przyniósł mu ją ceremoniarz, ksiądz Guido Marini.
- Niech ksiądz sam to włoży. Skończył się karnawał- powiedział papież.
Franciszek „Odnowiciel” nie zakłada również czerwonych butów. I naszym zdaniem robi słusznie, gdyż pelerynka i te ciżemki upodabniają papieży nieco do krasnoludków. Oczywiście mają inny wyraz, ale gustowne to toto nie jest. Obecny biskup Rzymu jest osobą gruntownie wykształconą i jakby posłuchał niektórych płońskich „katolickich” zuchów z różnych karuzel religijnych, mógłby paść trupem - raczej ze śmiechu.
Sprawa z infekcją zwaną obżarstwem duchowym, ma się tak. Klepiesz człeku przeróżne zdrowaśki: brewiarz (modlitwa obowiązkowa dla stanu duchownego), dokładasz do tego kotleta samouwielbienia modlitwę III Zakonu św. Franciszka, na deser walisz modlitwę św. Brygidy Szwedzkiej, a na kolację 3 godziny dziennie różańca. Jak czegoś nie wydeklamujesz, pojawia się fałszywa pokora pod postacią lipnych wyrzutów sumienia. Po jakimś czasie kontemplacja jest w takim stadium, że już nie wiesz, co się dzieje? Widziałeś Jezusa, czy może zwyczajnie zwariowałeś? Spacerowałeś po piekle, czy rodzi się choroba umysłowa? Pytania się mnożą, ale wkracza się w świat iluzji. Przychodzi grzech i wszystko powraca do normy. Pojawia się obawa przed kolejną kontemplacją (nie medytacją), która dotyka innej rzeczywistości i wciąga w siebie- świadectwo.
Jak sprawdzić, czy człowiek nie popadł w samozadowolenie w wierze i nie czci samego siebie (grzech przeciwko pierwszemu przykazaniu)? To proste. Nie iść w dni powszednie (np. przez tydzień) do kościoła na Mszę; modlitwę na ten czas ograniczyć do porannego i wieczornego pacierza; pochodzić między ludźmi, sprawdzając czy daje to satysfakcję i powoduje uśmiech na twarzy. Jeśli w tym czasie pojawią się wyrzuty sumienia, a grzechu ciężkiego przecież się nie popełnia- to może, to być oznaką owego obżarstwa.
Zdaniem księdza Pawlukiewicza jest inna metoda poznania samouwielbienia w wierze. Taki „przypadek” chodzi skulony, w oczach nie ma radości, bardzo często należy do 78 grup religijnych oraz jeździ prawie na każdą pielgrzymkę.
Ale wystarczy do takiego ancymonka, czy figlarki skierować słowa krytyki jej zachowania. Czy od razu się obrazi? Naturalnie, ponieważ pycha nie znosi jej zdemaskowania.
Jeśli wiceburmistrz Kozera, która rozwaliła wystawę pokazującą realia aborcji, zdenerwowała się na nasze teksty- to jeszcze nie ma w tym nic złego. Ale jak poczuła furię złości, a następnie strach przeszył jej serce- to czy nie powinna poprosić modlitwy o uwolnienie?
A gdzie były te parafialne aktywistki, obrończynie życia poczętego, jak Płońszczanin, Artur Kuciński zorganizował konferencję o bezczelnej likwidacji wystawy „Wybierz życie”? Ruchy religijne z parafii św. Maksymiliana w Płońsku przypominają, poniższą sytuację.
Wieczernik. Matka Boża i apostołowie. Następuje zesłanie Ducha Świętego, a tu nagle Piotr się odzywa.
- Jak tam nigdzie nie idę! Co „bede sie” narażał Wielkiemu Sanhedrynowi?- Gada, ten od kluczy.
- Pietrek!- Grozi mu palcem Maryja.
Następnie Matka Boża bierze go za fraki, wyrzuca z Wieczernika.
- Do roboty gamoniu, masz paść owce, a nie wygodnie kisić się na tej para plebanii- na sam koniec rzuca za nim Niepokalana.
Jakoś nie pamiętamy, żeby apostołowie kumali się z władcami. Płońskie ruchy religijne są antyprzykładem zachowania pierwszych chrześcijan, którzy z radością oddawali życie dla Pana. Jakaś część aktywistów z „karuzel różańcowych” podszyta jest strachem i dba o wygodę w dla samych siebie- byle się nie wychylać. To, jakiego ducha mają w sobie?
Ale jeszcze dziś wieczorem podamy test na wiarę.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
