Jesteśmy źli - my, ludzie popierający PiS, nazywani pieszczotliwie przez młodych, dobrze wykształconych z dużych miast "pisdami", "moherowymi beretami", a jeszcze przed sobotą "wyborcami kartofla", który był "wyłącznie naszym prezydentem". Tak, jesteśmy źli. I podli. I pewnie powiedzieliby "mali, jak wasz prezydent", ale jeszcze się powstrzymują.
Dlaczego? Bowiem mamy czelność "w takich okolicznościach" "jątrzyć", "nie potrafimy się powstrzymać" i bezczelnie przypominamy.
Muszę żyć z tą smutną świadomością, że jestem zły, naruszając dobre samopoczucie żałobników. Żałobników, których imperatywem jest przypominanie mi jaki to jestem zły, kiedy oni właśnie palą znicze i dostrzegają ludzkie cechy na obliczach utrwalonych na cudownie ocalałych zdjęciach. Żałobników z lubością powtarzających, że odpowiedzialnym za katastrofę jest Lech Kaczyński, gdyż na pewno naciskał na pilota, jak w legendarnej Tibilisi. Żałobników, na widok których mam torsje. Żałobników, którym za każdym razem chcę przywołać słowa wiersza Jana Rybowicza "Zemsta słów", lecz nigdy tego nie robię.
