Dalej występuje słowo, w którym pojawia się również kanciaste „S”, co zgodnie z zasadami szyfrowania tego tekstu, wymusza zamianę poprzedzających liter miejscami.
Również i tym razem otrzymujemy sensowne słowo, a tym samy utwierdzamy się w przekonaniu, że prawidłowo złamaliśmy sposób szyfrowania tego tekstu.
Otrzymanym wyrazem jest słowo „SZLUS”.
Domyślamy się łatwo, że chodzi tu o lekko zmienioną wymowę polskiego słowa „śluz”.
Potwierdzenie, że odczytaliśmy je prawidłowo, znajdujemy po prostu z naszej codziennej praktyki.
Jeśli zdarzyło się komuś tłuc kotlety, w trakcie przygotowywania posiłku, to faktycznie musiał z pewnością zaobserwować, że w wyniku tej czynności mięso traci na swojej powierzchni wrażenie bycia mokrym, i staje się mniej oślizłe i jakby suchsze.
Odpowiednika kolejnego słowa musimy szukać w językach południowosłowiańskich, choć i tu pewne podobieństwa do polskiego są nie do przeoczenia.
Czytamy je jako „LAŻ” z kropką i domyślamy się, że trzeba tę kropkę zastąpić literą „I”.
Litera „Ż” w tym słowie również i w tym przypadku przyjmuje funkcję głoski „Ź”, dając nam wyraz „LAŹI”, co już zdecydowanie lepiej przypomina południowosłoweńskie słowo „lasje” i oznacza po naszemu „włosy”.
Dalej mamy słowo „ŻANA”
które identyfikujemy jednoznacznie z naszym słowem „żąć”. Znacznie lepszy odpowiednik znajdziemy w bułgarskim, gdzie ta sama czynność opisana jest słowem „жъна”.
I to etruskie słowo nie jest dla nas nowością, ponieważ spotkaliśmy już je, tłumacząc poniższy tekst.
http://krysztalowywszechswiat.blogspot.de/2017/08/sowianie-prawdziwymi-zaozycielami-rzymu.html
Dalej spójnik „I”.
I jako kolejne słowo litery „L”, „E” oraz „SZ”, a na końcu kropkę.
Natychmiast nasuwa się nam pomysł zastąpienia jej literą „I”, w rezultacie czego otrzymujemy słowo „leszi”.
Jak łatwo się domyśleć, jest to odpowiednik polskiego określenia „leży”. W tym przypadku celniejszym polskim odpowiednikiem jest słowo „połóż”.
Następny wyraz to litery „I” „E” oraz „I”
Tworzące zaimek „IEI” odpowiadający polskiemu „jej” lub „je”
Kolejny wyraz to słowo „DA”
które tłumaczymy jako nasze „tam”. W rosyjskim znajdziemy lepsze podobieństwo w słowie „туда” często skróconym do samego „да”.
Również i tu pojawia się dowód na słowiański rodowód języka niemieckiego, ponieważ niemieckie „da” ma to samo znaczenie, co identyczne słowo po etrusku.
Ostatni wyraz składa się z etruskich liter „B”, „E” oraz „O”, czytanych jako słowo „BEO”.
Polskim odpowiednikiem będzie słowo „boli”
Tym samym dokonaliśmy tłumaczenia kolejnego zdania tego tekstu:
Zdanie to czytamy jako:
„MA TŻASZU OBŻAT ŹINU, MIES UDUT A ZAINE SZLUS, LAŹI ŻANA I LESZI IEI DA BEO”
W wolnym tłumaczeniu zapiszemy to zdanie po polsku jako:
„Ma czaszka obrzęk siny, utłucz mięso aż zaniknie śluz, ogol włosy (na głowie) i przyłóż je tam gdzie boli”.
To tłumaczenie pokazuje nam coraz wyraźniej, że blaszki z Pyrgi były rodzajem poradnika lekarskiego w przypadku chorób, z jakimi spotykano się najczęściej.
Możliwe nawet, że używany był on przez osoby niezajmujące się profesjonalnie leczeniem, ale których prestiż, z racji posiadania tej tajemnej wiedzy, uzasadniał wysiłek związany z zaszyfrowaniem tego tekstu, aby chronić tę wiedzę przed ciekawością konkurentów do władzy.
CDN.
