"POPIEŁUSZKO. WOLNOŚĆ JEST W NAS"

 

Film ten to doskonała lekcja historii, zwłaszcza dla ludzi takich jak ja, którzy nie pamiętają tamtego życia, którzy w komunizmie spędzili raptem parę dziecinnych lat, albo którzy urodzili się już w wolnej Polsce. Film pokazuje okrucieństwo, nienormalność tamtej Polski, zniewolenie i cierpienie Polaków, nękanych przez innych Polaków.

 

W tym filmie podoba mi się realizm i to realizm do bólu. Nie ma tam herosów, bohaterów rzucających na stos własne życie. Natomiast są zwykli ludzie, szarzy- targani wątpliwościami, bojący się, walczący z własnym strachem. Ludzie, którzy chcą jednak powiedzieć NIE takiej Polsce chcą normalności, a w tym swoim sprzeciwie zdolni są pokonać swój lęk i dokonują rzeczy heroicznych. Takim też jest Popiełuszko. To zwykły szary ksiądz, dobry, prosty człowiek którego los rzucił w wir walki o Polskę. Nie jest to heros- niezłomny i nie lękający się imperium zła To człowiek, taki jak każdy z nas- z wadami, z odrobiną próżności. Walczący ze swoim strachem, wątpliwościami- ale w tym wszystkim bardzo odważny i nie ustępujący z roli, którą sam się podjął, walki z- jak powiedział- „ofiarami zła, które zawładnęło Polską.” Mógł zdezerterować. Mógł pojechać do Rzymu, mógł zaprzestać działalności opozycyjnej. Pozostał,– mimo że bardzo się bał, mimo że mementami już nie mógł, mimo że liczył się że za to co robi spotka go śmierć. Został i zapłacił za to życiem. Dlatego- zwykły szary człowiek ale jednak bohater. Wielkie brawa dla twórców, że film ten nie jest laurką dla księdza Jerzego, ale pokazuje go w sposób jak najbardziej prawdziwy.

 

Obraz o Popiełuszce przypomina także prawdę, że upadek komunizmu w Polsce był możliwy tylko dzięki oddolnemu ruchowi, ruchowi zwykłych szarych Polaków, którzy poczuli że jest ich dużo, że razem tworzą siłę że mogą przywrócić w Polsce normalność. To setkom działaczy :”Solidarności”, i milionom ich zwolenników tego ruchu którzy później wstępowali do „Solidarności” runęło to zło- komunistyczny ustrój. W filmie widzimy okrucieństwo komunizmu, bezwzględność tamtego systemu, jego zakłamanie, nienormalność.

 

W kontekście tego filmu tak bardzo nieprzyzwoicie wygląda akcja SLD, broniąca emerytur oficerów SB. Do Sejmu na konferencję zaprasza się ludzi, którzy bili swoich rodaków, i, torturowali, wyszydzali, przez których wielu ludzi pozostało okaleczonych fizycznie i psychicznie i wielu straciło życie. umierając czy to bezpośrednio w wyniku celowego zabójstwa lub pobicia, czy później np. poprzez załamanie psychiczne. Jeszcze ci Panowie mają czelność otwarcie występować, przed kamerami telewizji i mówić że wysoka emerytura im się należy- oficjalnie przyznawać że nie wstydzą się tego co robili, a nawet są z tego dumni. Trochę skruchy i przyzwoitości tym Panom by się przydało. Obniżenie ich poborów jest po prostu symbolicznym wyrazem napiętnowania, kary względem tych ludzi. Po za tym- zawsze mogą zwrócić się o wsparcie finansowe do Rosji, w końcu to temu krajowi w radzieckim wydaniu, służyli.

 

W każdym razie film bardzo polecam.