Od paru dni nasuwają mnie nerki. Nie śpię nocami.

 Od paru dni nasuwają mnie nerki. Nie śpię nocami. Nie wysłałem maili. Zapalenie mialem. Boli nadal. Jestem wykończony. Boje się zrobić USG. To znowu urosło myślę. Stoję boli. Siedzę boli. Chodzę boli. Leże boli. To urosło. Tylko ile. Właściwie od lata 2010 roku nie miałem dnia bez bólu. Choć może po operacji jak dawali mi morfinę. Ból był opanowany wtedy. Dostawałem większe dawki. Co za okropna diagnoza "Czekamy na stan ostry". Weź siądź i czekaj. Jak tylko mocniej zaboli mam chyba nerwice i biorę leki, żeby koniecznie przerwać ból. No żeby nie było stanu ostrego. Stan ostry to wyrok. Boję się nefrostomii. To jest okropne przeżycie. Z nerki nie odpływa mocz do pęcherza. Rozsadza ją. Trzeba wtedy przez brzuch nakłuć nerkę, bo się umrze. No bo nerka pęknie i jest the end. The end w okropnych bólach. Jest znieczulenie miejscowe ale tylko powłok ciała. W środku nie działa. Jak ciął to czułem tylko krew spływająca po boku. Aż do momentu nacięcia nerki. Zupełnie na żywca. Ból niesamowity. Lekarz dłubie w nerce i wkłada tam rurkę. Na żywca. Tak to się robi. Straciłem przytomność po tym. Po prostu z bólu. Był narastający. Przewieźli mnie na salę pooperacyjna. Nie wiedzieli co się dzieje. Nie pamiętam kiedy zrobili mi zastrzyk. Pomógł. Przez rok nie mogłem spokojnie mówić o tym zabiegu. Trzęsły mi się ręce. Zrozumiałem wtedy czym są tortury fizyczne. To doprowadzenie człowieka bólem do panicznego strachu przed nim.