Autor: Jadwiga Magnuszewska
Tolerancja jest ograniczona do określonego zakresu działań. Mówimy o marginesie tolerancji. Tolerujemy warunkowo. Tolerancja to przyzwolenie. W przestrzeni publicznej tolerancja przejawia się brakiem ataków na ludzi odmiennych od nas. Można zadać pytanie, czy tolerancja to szacunek dla cudzych poglądów, różniących się od naszych, czy tylko przyzwolenie. Skłaniam się do opcji przyzwolenia, gdyż mamy dwie tolerancje: deklarowaną i realizowaną: różne. Deklarowana tolerancja to piękne słowa, realizowana to kompromis, a kompromis nigdy nie jest oparty na dobrych emocjach. Tolerując nie musisz się zgadzać, pozwalasz innym być sobą, chroniąc własne granice.
Akceptacja drugiej osoby jest bezwarunkowa. Akceptujemy osobę, jednocześnie mamy prawo nie akceptować jej konkretnych zachowań. Akceptacja wzmacnia osobę. Jest niezbędna w relacjach miłości i przyjaźni. Akceptacja nie opiera się na kompromisie, daje przestrzeń drugiej osobie na bycie sobą. Jest niezbędna w rozwoju, bo uwalnia potencjał. Akceptacja to wewnętrzna zgoda, jest trudna, często niemożliwa.
