…chociaż bez fajerwerków. Prawdę mówiąc, sytuacja jak z okresu Księstwa Warszawskiego, którego konstytucja, jak mówiono, zdjęła chłopom kajdany wraz z butami. Oto Pan Prezydent w swej niczym nie limitowanej dobroci raczył ułaskawić sprawców linczu we Włodowie. Akt łaski miał jednakowoż dopisek drobnym drukiem niczym oferta handlowa nie do końca uczciwego sprzedawcy – łaska łaską, wszelako jeśli w ciągu najbliższych 10 lat ułaskawieni popełnią jakieś przestępstwo umyślne przeciw życiu i zdrowiu, to kara więzienia zostanie odwieszona. Łaska w zawieszeniu – widać, że to oryginalne postanowienie wyprodukował habilitowany prawnik. Pieniądze podatników wydane na studia Pana Prezydenta to zaiste dobrze zainwestowana lokata.
Myśli ktoś, że skoro prawnik, to takie sformułowanie jak „łaska w zawieszeniu” wydał bez namysłu, rutynowo, korzystając ze swej głębokiej wiedzy jeno? Nic bardziej mylnego. Był to ciężki, długotrwały znój wymagający nadludzkiego wysiłku:
- Proszę skazanych [chyba ułaskawionych??? – przyp. mój, XL], proszę się pilnować, ponieważ prawo łaski jest prawem szczególnym i nie chciałbym, żeby ta praca pana prezydenta poszła na marne – powiedział braciom Winkom na pożegnanie sędzia Jaszczak.
Gdyby nie okoliczność, iż sędziowie są niezawiśli, to nasunęłyby mi się podejrzenia o serwilizm. Sędziowie nie muszą chyba jednak podlizywać się Panu Prezydentowi, więc zapewne sędzia Jaszczak był po prostu szczery. A szczerość to przecież grunt. Pan Prezydent dał przykład, także nie ukrywał, że robi łaskę – 10 lat próby w obliczu prawomocnego wyroku na 4 lata… Nieograniczona jest hojność Waszej Królewskiej Mości – zakpił Sapieha, komentując ofertę Karola Gustawa oddania Zamoyskiemu województwa lubelskiego jako niezawisłego księstwa.
To wszystko jest jednak mało ważne.
Istota rzeczy leży tutaj – dlaczego Pan Prezydent robił braciom Winkom łaskę per noga, zamiast ich odznaczyć za zasługi? Jakim prawem kaduka ludzi tych ciągano po sądach, skazywano, zrobiono kryminalistami?
Państwo rozbroiło swoich „obywateli” – zakazało pod groźbą surowych kar posiadania broni i amunicji. Aby zgodnie z obowiązującym lewem posiadać broń, należy spełnić wiele absurdalnych i poniżających wymogów, począwszy od udowodnienia, iż nie jest się wielbłądem (wielbłąd ma kopyta, więc nie potrafi obsługiwać ręcznej broni palnej). Gros „obywateli” nie ma szans na zdobycie legalne broni. Co ma zrobić bezbronny „obywatel” w chwili zagrożenia życia lub zdrowia? Waaadza jest tak dobra, że powołała do życia formację o nazwie policja, która to formacja ma wyręczać „obywateli” w działaniach defensywnych. Oczywiście krzycząca sprzeczność istniejąca między stanem „nagła napaść” a ”najbliższy posterunek jest 5 km dalej i ma zepsuty telefon” Waaadzy nie niepokoiła, BOR jest przecież zawsze na służbie i to nie 5 km przez bezdroża, lecz tuż za drzwiami. Nieważne. Powiedzmy, że formalnie wszystko jest w porządku: „obywatel” nie ma broni, broni go policja.
We Włodowie doszło do innej sytuacji: bezbronni obywatele stanęli w obliczu agresji, jak prawomyślni „obywatele” zadzwonili po policję, policja olała sprawę. Bezbronni „obywatele” zatem się uzbroili i wyręczyli państwo w jego obowiązkach. Wówczas państwo, które wbrew własnym deklaracjom zostawiło „obywateli” na lodzie, na nich napadło.Czyli za swoje własne winy pociągnęło do odpowiedzialności oszukanych przez siebie niewinnych.
We Włodowie zawiodło socjalistyczne państwo. Państwo, które odjęło „obywatelom” możliwość samoobrony jednocześnie deklarując i siłą narzucając swoje pożal się Boże usługi ochroniarskie. Skoro to państwo zawiniło, to ono winno stać przed sądem, a nie porzuceni na pastwę losu „obywatele”. „Obywateli” należało zostawić w spokoju, uprzednio przepraszając za to, że musieli się fatygować. Pan Prezydent powinien tę farsę zakończyć bezwarunkowym ułaskawieniem, a nie stawiając niedorzeczne warunki. Dlaczego żaden szczebel socjalistycznego państwa nie zdecydował się przyznać do winy i odczepić od braci Winków?
Powód jest oczywisty. Gdyby socjalistyczne państwo było uczciwe (wykluczone – uczciwe państwo socjalistyczne to oksymoron), to musiałoby przyznać się do swojej niewydolności. Do faktu, iż nie potrafi wszystkim zapewnić bezpieczeństwa. A to rodzi implikacje groźne dla podstaw socjalistycznego państwa, zarówno teoretyczne (skoro państwo nas nie zastąpi, to musimy o siebie dbać sami), jak i praktyczne (nie umiecie nas obronić? Sami się obronimy – dawajcie powszechny dostęp do broni). Jedno i drugie stanowi strukturalne zagrożenie dla socjalizmu, redukując socjalizowanie ogółu oraz tworząc uzbrojone masy zdolne w desperacji do stawienia otwartego oporu chociażby nachalnym poborcom podatkowym lub szczególnie zaświnionej Waaadzy. Waaadza więc krzyczy: „Socjalizm tak, wypaczenia nie” i jedynie w szczególnych przypadkach, takich jak lincz we Włodowie, półgębkiem robi łaskę w nadziei, że jest to wystarczająco mocny przykład odstraszania. Odstraszania od brania spraw we własne ręce.
Inne tematy w dziale Polityka
