A każdy święty chodzi uśmiechnięty

Nasza ulubiona gazeta (wszyscy ją kochamy miłością szczerą i żarliwą, tedy 2 plus dwa 2 równa się nazwa w pamięci) znowu nie zawiodła…

Dygresja – jeszcze się nie zdarzyło, by tekst niedostatecznie miłujący Naszą Ulubioną Gazetę dostał się na SG. Wyjaśnienie jest proste i banalne – nasz Gospodarz, pan Janke, jest niespotykanie skromny i nie ma zamiaru ostentacyjnie, na sali sądowej, dzielić się milionami złotówek z wydawcami NUG. Wydawcy NUG odwrotnie – wysoko sobie cenią filantropów i starają się, w miarę możliwości, każdej donacji nadać największy rozgłos medialny. W zeszłym roku od chwały sponsora uchylił się z wielkim trudem p. Rafał Ziemkiewicz – pan Janke najwyraźniej nie chce powielić błędów RAZ i zamierza jeszcze ściślej chronić swoją anonimowość. Wielka szkoda, wszak dobre uczynki nie powinny pozostawać bezimienne.

Dygresja do dygresji – ojej, ależ mi się w tekst mnogość skrótów wplotła, zupełnie jak w wewnętrznym donosie do władz pzpr…

Koniec dygresji.

A zatem – NUG nie zawodzi. W sobotnio-niedzielnym wydaniu znalazła się prawdziwa perła dziennikarskiego kunsztu, kwintesencja przekazu, ciężka od skomasowanej treści niczym czarna dziura. Arcydzieło krótkiej formy. Wyrzut sumienia grafomanów, nauka dla trudnej sztuki pisania grypsów. Patrzcie i podziwiajcie:

Swój protestacyjny maraton rozpoczęli [stoczniowcy – przyp. mój, Predator XL) pod Ministerstwem Skarbu. Tam kilku z nich, z zakrytymi twarzami, podpaliło opony. […] W stronę gmachu poleciały jaja. Demonstranci krzyczeli: - Złodzieje, złodzieje! Po chwili ruszyli, kilku wyraźnie chwiejnym krokiem, pod Sejm i Kancelarię Prezydenta. Po drodze wyśmiali wycieczkę ortodoksyjnych Żydów, a do dwóch mężczyzn, którzy stali w majtkach na balkonie, krzyczeli: Pedały, schowajcie się do domu! Pod Kancelarią Prezydenta apelowali już do Lecha Kaczyńskiego o pomoc ratowaniu Stoczni Gdańsk. Z kolei pod kancelarią premiera odśpiewali hymn. Zapowiedzieli, że jak nic nie załatwią, to do Warszawy jeszcze wrócą.

Autorem tego majstersztyku żurnalistyki jest niejaki Wojciech Karpieszuk. Zapamiętajcie to nazwisko – bo warto. Koledze Karpieszukowi wróżę wielką przyszłość, Monika Olejnik może już pakować walizki.

A oto tłumaczenie cytatu na wulgarną gwarę polską:

Terroryści i podpalacze rozpoczęli drakę pod MinSkarbem. Aktom niszczenia mienia dokonywanym przez alkoholików towarzyszyły wulgarne oszczerstwa. Wandale okazali się ponadto antysemitami i homofobami. Nikogo nie dziwi, że dzicz taka kumpluje się z prezydentem Kaczyńskim i ma skłonności nacjonalistyczne. Na koniec rzucili groźbami karalnymi i zostawiając za sobą ziemię a wodę odjechali do domu.

Przyznam szczerze – ja tak nie umiem. Tym samym znalazłem idola, do którego zamierzam równać się swoją publicystyką. Wojciech Karpieszuk - santo subito!