Grudzień 2018: Stare Miasto w Przemyślu i Twierdza Przemyśl uzyskują status pomników historii
23 letnie starania odnoszą sukces. Jednocześnie na tym kończy się zbieranie materiału do eseju. Można iść dalej, kreślić dalsze plany.
Uwagi z metodyki pisania
Sam problem jest rozległy, ma już bogatą literaturę, dlatego tezy zostaną przedstawione w formie swobodnego i subiektywnego eseju. Bez cytowania literatury, zakładając inteligencję czytelnika sieci że bez trudu dotrze do poszczególnych haseł i informacji z Wikipedii i zasobów Internetu.
Prawie 2 letnie studia na materiałach źródłowych, mapach, literaturze przedmiotu, oraz konsultacjach, wspomaganych doświadczeniem turystycznym 1974-2018, rekapituluję pewnego rodzaju parabolami, ideami porządkującymi temat, lub założeniami strategii ekologicznych . Inaczej: będą to wnioski z przeglądu problemu 1974-2019.
Data zakończenia studium: październik 2018
W dniach od 23 do 27 października po analizie programu New York Scholl w trymestrach 2018 i 2019, oraz analizie 10 największych architektoniczno-urbanistycznych projektów azjatyckich do 2050 roku studium zostało epistemologicznie domknięte.
I jak wspomniałem w tych samych dniach opublikowano informację o przyznaniu zespołowi architektonicznemu Starego Miasta w Przemyślu i Twierdzy Przemyśl statusów pomnika historii.
Zarys głównych idei: Przemyśl i jego głęboka otulina powinny zostać objęte strategią ochronną w perspektywie 4-5 pokoleń do roku 2160 - 2170
Historia nie jest matką wynalazków. Ani nauczycielką życia. Stare idee nieraz piękne i słuszne, nie stanowią dobrego motoru, nie dają perspektywy dla rozwiązania problemu. Zwłaszcza w dzisiejszej cywilizacji technologicznej o dużym natężeniu antropopresji, wspomaganej cywilizacją sieci opartą o superwydajne komputery.
Dlatego jako główną zasadę, którą posiłkowałem się w tekście wziąłem z mojej monografii z 2004 roku "Metodologia nauk i strategii ekologicznych tom 1". Mówi ona, że skoro nie widać końca rozwiązania kwestii ekologicznej na świecie widocznie nie mówi się o tym samym problemie.
I tak jest w przypadku TPN: każde zainteresowane lobby mówi o innym problemie a ekologowie, naukowcy i eksperci mówią o innych problemach. Każdy mówi "ekologia", "ochrona przyrody", "ochrona zasobów", "park narodowy" - a ma na myśli zupełnie co innego.
Studium zatem przyjmuje metodę, że przedstawi problem tak jak widzi.
A którego główne idee można uszeregować w następujący sposób:
* uniknięcie i eliminacja zagrożeń poprzez wzięcie już teraz omawianych ekosystemów w ochronę prawa państwowego
* sprawiedliwość międzypokoleniowa - przyjęcie minimalnej perspektywy planistycznej na rok 2050 i dalej do 2160-2170. Zachowanie nieskażonych zasobów i możliwości nauki i edukacji też dla przyszłych pokoleń.
* uniknięcie Tragedy of Commons
* niedopuszczenie do Efektu Motyla - przekroczenia granicy antropopresji i technopresji od której zaczyna się degradacja nieodwracalna, na którą populacja i prawo państwowe nie ma już wpływu
* zdefiniowanie miasta Przemyśl jako Suinstable City , Miasto Zrównoważone
* określenie Przemyśla, otuliny i TPN w projektowaniu jako "school clase", classroom
* potraktowanie TPN i Pogórza wraz z otuliną i dojazdami, jako Beautiful Community, Wspólnotę Piękna. Zachowują piękno i harmonię przyrody, oraz zasób definicyjny wszystkich podstawowych pojęć do nauki i edukacji w zakresie nowoczesnej ekologii, ochrony przyrody, Parku Narodowego, zasobów przyrody, przyrody nieskażonej, etc.
TPN ma daleko idąca otulinę: Park Krajobrazowy Pogórza Przemyskiego, Park Gór Słonnych, oraz miasto Przemyśl o wybitnych walorach kulturowo-ekologicznych. Tereny te rozwijają szybko w sensie cywilizacyjnym. Niezrozumiały jest brak wyłączenia z pod możliwej antropopresji.
* zachowanie witalności ekosystemu miasta oraz otuliny i TPN.
* zachowanie witalności miasta dla zdrowia mieszkańców. Zarówno zdrowia publicznego jak i jednostkowego. Eliminując niepokój o habitat
Niewielki kontrast epistemologiczny: idee w urbanistyce, na przykład Azja 2018 - 2050
Analiza projektów urbanistycznych i architektonicznych Azji jakie będą oddane do użytku w 2050 roku mówi, że supernowoczesne formy idą w większości z nich, w tym głównie w Manila - Green City, z łączeniem ich - nawet w przypadku tzw. Tower-Sky - ze strefami zieleni nawet w wysokościowcach. A informacja z I dekady marca 2019 mówi, że w Indiach posadzono w ciągu tygodnia 66 milionów drzew.
Więc cel studium - uniknięcie możliwej degradacji miasta i otuliny wraz TPN w perspektywie 2050 roku i dalej w przedziale lat 2160-2170 ma tutaj mocne wsparcie.
Po co realizować w tej chwili w mieście i otulinie wraz z TPN projekty infrastrukturalne naruszające równowagę ekosystemu - skoro najbardziej awangardowe projekty azjatyckie idą już w odwrotnym kierunku. Wprowadzają zieleń nawet w strefę tower sky jako Green City.
Co o tym sądzisz?