Na wydany niedawno pod wspólnym tytułem „Puls” składa się 14 kapitalnych opowiadań świetnego angielskiego prozaika Juliana Barnes’a . Wspólnym mianownikiem pierwszych dziewięciu opowiadań jest współczesna rzeczywistość brytyjska i to, co Brytyjczyków interesuje na co dzień. Emigranci zarobkowi, walka opiekuńczego państwa brytyjskiego z paleniem tytoniu czy problem wspólnej europejskiej waluty to tematy rozmów toczonych w towarzyskim kręgu, przy piwie i grilu, a czasem winie. Kolejne pięć opowiadań dotyczy problemów każdego pokolenia, może dlatego Barnes umieszcza je w mniej lub bardziej określonej przeszłości. Odnajdujemy w nich malarza- wyrobnika sprzedającego swój talent ludziom, którzy nie potrafią docenić starań malarza, osoby zafascynowane do granic seksualnego pożądania ułomnościami innych ludzi, czy też jedynaka, który nigdy nie dorósł i pozostał pod kuratelą rodziców
Każda z opisywanych przez Barnesa historii jest istną perełką, prawie doskonałą w swojej konstrukcji. Czytelnik ma wrażenie, że usunięcie jakiegokolwiek słowa z opowiadanej historii okaleczy ją i pozbawi przyjemności czytania.
Nie zalecam czytania „Pulsu” od deski do deski. Opowiadania należy traktować osobno, z przerwami i delektować się nimi niczym młodym beaujolais. Będzie przyjemnie i bez kaca.
